Nog veertien nachtjes

05 juni 2005

AP

Nog veertien nachtjes slapen en dan komen ze: The Blue Devils. Voor de één de natte droom in levende lijve voor de ander “ook maar gewoon een normaal korps dat z’n best doet.” Ik denk dat ik tóch bij die eerste groep hoor. Het is nog niet zo erg dat ik ze drie keer ga opwachten op Schiphol (ze arriveren in drie groepen, verspreid over twee dagen), maar een tikkeltje opgewonden begin ik er wel door te raken. Als een ware stalker zal ik er alles aan doen om ze zoveel mogelijk te aanschouwen. Komt er nog eens bij dat ik het geluk heb om bij die andere fantastische club te zitten, Jubal, en dat betekent dat ik ze automatisch tegen kom. In België, Italië en in Nederland. Heerlijk! Ik heb dat tourschema van The Devils eens zitten bestuderen, maar dat liegt er niet om. Drie weken lang touren door België (a very small country), Italië (boot-shaped country) en Nederland (information coming soon) in een schema dat tot op de minuut is uitgeschreven. Ga maar eens naar de site. Veel repetities, veel sight-seeing van Brugge tot Venetië, een paar wedstrijden en de nodige clinics. Het overgrote deel van de leden zal voor de eerste keer in Europa zijn, maar driekwart van de tijd staan ze gewoon op een sportveld zich uit de naad te werken voor de DCI-competitie. Drum corps in optima forma zal ik maar zeggen. Een half jaar geleden heb ik ook al eens geschreven over de komst van de “godenzonen”. Zo zullen ze ook zeker behandeld worden. Toen de Madison Scouts in 1988 in Nederland waren heb ik er als 13-jarig mannetje alles aan gedaan om er met één op de foto te mogen en aan te raken. Die gekte is er bij mij af, maar ik denk dat we dit soort taferelen veel zullen zien. Voor de één onbegrijpelijk (die van “het is ook maar gewoon een normaal korps”), voor de ander niet meer dan logisch (die van de natte droom). Vooral op de clinics en op de parking lots zullen we honderden, zoniet duizenden kwijlende fans zien… en ik kwijl mee. Ik ontving vorige week een uitnodging voor een Blue Devils-clinic in Kerkrade, dinsdag 12 juli. De Dance Derby of the Century Clinic. Een clinic in samenwerking met het WMC en Unisono (dat is dan weer jammer.) Wederom fors aan de prijs voor de vaak jonge leden (vijftig euro). Maar als je actief meespeelt bij een corps, eigenlijk een absolute must. Ook aardig voor leden van de “traditionele muziekverenigingen” om dit eens mee te maken. Kunnen ze eindelijk eens zien dat The Devils niet “ook maar gewoon een normaal korps is”. Zo is het werkelijk fascinerend om bijvoorbeeld Wayne Downey aan het werk te zien. Wat een fenomeen is dat. Deze brass-instructeur heeft zoveel gezag, weet met weinig woorden zoveel goeds over te brengen en is zó lekker Amerikaans, echt geweldig om te zien. Een absolute aanrader! De tour eindigt ook in Limburg, in de nog verse voetsporen van hun President Bush is het corps een week in het heuvelland te vinden. Het WMC is de laatste wedstrijd voordat het corps weer aan de “echte” competitie gaat meedoen. Iedereen verwacht dat The Devils alle prijzen mee naar huis gaat nemen, maar het WMC is het WMC. Daarmee probeer ik te zeggen dat het WMC zich nergens wat van aantrekt en lekker z’n eigen gang gaat. Zo zie je meestal verspreid over de vier weekenden een stijgende lijn in het puntenaantal. The Devils zit in het eerste weekend, het zou mij niets verbazen als de weken erna er gewoon corpsen overheen gaan. Het zal de leden een rotzorg zijn. Eer dat het zover komt, zijn zij allang weer in Amerika en maken zij zich druk over andere punten. The Devils in Europa: een super-ervaring voor de leden en een super-ervaring voor alle Europese fans. Dit kan alleen maar mooi worden. Overigens is Europa erg “in” bij de Amerikaanse corpsen. De komende jaren worden we overspoeld door DCI topcorpsen. Volgend jaar komt Glassmen en ook Phantom Regiment zou plannen hebben om de overtocht te maken. Als het maar geen sleur wordt. a.p.