Arme Cor

25 juli 2005

AP

Cor is het zat, spuugzat. Nee, veel erger nog: Cor is misselijk, kotsmisselijk. Nooit, maar dan ook echt nooit meer zal hij zijn mening ventileren. Want nogmaals: Cor is misselijk en daar kan geen pilletje tegenop. Cor is Cor Kluytmans. Wie? Cor is zeg maar de WMC-baas van de afdeling mars- en showwedstrijden. Een belangrijke man in Kerkrade dus. Op de eerste zaterdag van het muziekevenement had ik de eer om hem even kort te ontmoeten. De hand geschud enzo. Echt zo’n aardige, vriendelijke, rustige Limburger. Maar Cor is niet lief meer, hij is boos en begint na drie weken WMC, overspannen trekjes te vertonen. Cor heeft namelijk een eigen weblog met de naam: “muziekzaken en zo”. Een alleraardigste site waar hij ons laat kijken in de keuken van het WMC. Dat begon allemaal heel gezellig met leuke verhaaltjes over de prachtige locaties van het WMC, de vrijwilligersdag en de komst van de koningin. Maar inmiddels is de toon een beetje veranderd. En Cor geeft het zelf toe, dat heeft hij over zichzelf afgeroepen. Cor houdt namelijk van openheid: een eigenschap die lang niet alle Limburgers hebben. Maar Cor wel, leve Cor! Zo besloot hij om alle recaps (de juryrapporten) van de korpsen die hebben meegedaan aan het WMC, openbaar te maken. In de drumcorps-wereld een normaal gebruik, maar bij het WMC kennelijk zeer revolutionair. En toen begon de ellende: recaps worden namelijk geannalyseerd, vergeleken, doorgespit, uitgespeld en doorberekend. Ik zeg: daar zijn die dingen voor. Het hoort er een beetje bij, ook dat zien we vaak in de drumcorps-wereld. En dus beginnen de discussies: De eerste reageert gefundeerd, de tweede zegt dat er “niets van de jury klopt”, en de derde wijst ze terecht door te zeggen dat “de jury beroepsmensen zijn, dus altijd gelijk hebben”. Het wordt soms wat vervelend, soms wat langdradig, maar ja: een discussieforum regelt zichzelf. Zo lang iets leeft, leeft de discussie, als het geen issue is, slaat alles dood.

Cor is er behoorlijk van geschrokken en de moed is hem kennelijk is de schoenen gezakt. Arme Cor, hij doet zo’n hoop voor het WMC, al die openheid en dan stank voor dank. Cor kan er niet meer tegen en reageert op z’n weblog: “Ik erger me eraan, dat de integriteit van een met zorg uitgezochte internationale jury in twijfel wordt getrokken. Juryleden die bij het WMC optreden hebben een (inter)nationale staat van dienst en hebben hun sporen verdiend. Misselijk word ik van die mensen die maar wat roepen, van die mensen die niet eens de moeite nemen informatie in te winnen over hoe een WMC-jury werkt, hoe een jury bij dit internationaal hoog gewaardeerd evenement werkt. Ik zal vanaf heden in geen enkel forum meer mijn mening ventileren, want ik word er inderdaad misselijk van.” Zo, die zit! Cor for president!

Uiteraard gaan de discussies gewoon vrolijk verder. Cor kan dan wel een hoge WMC-bobo zijn, daar trekken forummisten (of forummers) zich niets van aan. Op een paar moraalridders na, die de jury van het WMC in de allerhoogste categorie plaatsen, net iets onder God. Zo ziet Cor het eigenlijk ook het liefst. Maar ja, dwarsliggers blijven zich melden en de kritiek houdt aan. Cor kan dus niet anders dan deze verfoeilijke gang van zaken opnieuw veroordelen: “Ik denk, dat we de plaatsing van de recaps in 2009 moeten heroverwegen. En dan verwacht men ook nog, dat men aan discussies in fora deelneemt. No way!” Zo, die zit weer zeg! Cor gaat er vol in en weigert zijn kostbare tijd te verspillen aan oeverloos ge-ouweneel over zijn WMC-kindje.

Intussen probeert Cor de draad weer op te pakken. Er verschijnen weer informatieve stukjes over de koffie-haal-commissaris, de medaillepoetser-commissaris en de videowall-commissaris (ja, hij bestaat écht). Maar toch; dat gezellige-Limburgse-vlaaien-gevoel is er een beetje vanaf. Volgens mij heeft Cor z’n buik er een beetje van vol. Kom op Cor: nog een weekje volhouden en dan kan je je weer vier jaar opladen voor het WMC 2009. Tjakkaaa!!!!!

a.p.