Wat is dat Google toch een geweldige uitvinding. Via deze zoekmachine kwam ik er vorige week al achter dat er zeker zeven Jubal-muziekverenigingen in Nederland zijn! De ene nog beter dan de andere uiteraard. Om de zomermaanden door te komen, ben ik nog maar eens aan het google-en geslagen. En ja hoor, er is nog veel meer te vinden over Jubal. Ik kom er de komkommertijd wel mee door, zeg maar. Wisten jullie bijvoorbeeld dat er een film bestaat met de titel Jubal? Een echte western uit 1956 met in de hoofdrol Glenn Ford, wie kent ‘m niet. Ford speelt Jubal, een ronddolende cowboy die uiteindelijk werk vindt op een ranch. En dan wordt het al snel onduidelijk. Jubal wordt verliefd op een vrouw, iemand anders op de ranch wordt jaloers, er wordt natuurlijk veel geschoten en zo gaat het lekker verder. Volgens de recensies een psychologische western, nooit van gehoord. En bovendien van hoog niveau: kijk, dat is nou Jubal-waardig. Oh ja, de recensent voegt er aan toe dat het geen doorsnee western is, maar heel apart, anders dan anders…. ik zeg niets. Hij is te huur op DVD, maar de DCI top 12 van afgelopen jaar bezorgt je waarschijnlijk meer plezier. Tot zover de film Jubal. Er is ook nog een lied, een vaste a.p.-lezer maakte me er onlangs op attent. De titel: Jubal.la. De hele partiture staat uitgeschreven op het net, echt veel wijzer word ik daar niet van. Het is in ieder geval ondertekend door een Zweedse meneer, smõrebrod dus, en het is geschikt voor brassbands. De zoektocht gaat verder. Hé, het muziekstuk Jubal duurt negen minuten en refereert aan de naam van een klein plaatsje, veertien kilometer ten noorden van het Spaanse Valencia. Huh? Ik zat toch in Zweden? Het gaat wél om het Valencia in de elfde eeuw, dus dat plaatsje Jubal bestaat helaas niet meer. Maar goed, ik weet nog steeds niet hoe het stuk klinkt en ik kom er ook geen steek mee verder. Er is nog veel meer: Er zijn bijbelclubjes met de naam Jubal, zangers (Jubal Lee Young), bandjes (Jubal Skin) een generaal in de Amerikaanse burgeroorlog, een Duitse uitgeverij, spirituele, wazige, dromerige sites vol met Jubal mystiek. Wisten jullie dat Jubal ook een grappige (vindt ‘ie zelf) Amerikaanse radiomaker is? Kijk maar eens op zijn site www.jubalflagg.com. Het leukste vind ik dat hij zichzelf “The Jubal” noemt, moeten wij ook eens doen. Hij maakt radio in de stad Seattle en ’s avonds is hij stand-up comedian. Verder is hij op z’n site een Jubal Jihad begonnen, een frisse jongen dus die –in mijn ogen- ze niet allemaal op een rijtje heeft. Het meest wazige wat ik heb gevonden is de “Order of the Knight of Jubal”. Echt heel bizar. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven, maar het gaat hier om een groepje moraalridders die de wereld wil verbeteren. Je kan lid worden door de (uitvoerige) eed af te leggen en vanaf dan heb je de plicht om omaatjes te behoeden van “aanvallers” en zo krijgen we een betere wereld. Er wordt gewerkt met roosters en wederom wazige communities. Wat we ermee opschieten en of het allemaal klopt? Ook hier verdenk ik een psychisch gestoorde van bezigheidstherapie die in zijn vrije uurtjes een website heeft bedacht. Maar vermakelijk is het wel. Ik kan het iedereen aanraden om eens op Jubal-jacht te gaan. Ben er zelf wel weer een beetje klaar mee, maar volgens mij zijn er nog veel meer Jubal-dingen te vinden. Algemene conclusie is toch wel dat de meeste Jubal-afstammelingen behoorlijk maf en wazig zijn, maar wél zeer muzikaal. En dat is volgens mij een waarheid als een koe. “The Jubal” a.p.