Mensen komen al verontrust naar me toe. "Gaat het wel goed met je? Hoezo? Nou, ik klik elke dag op die AP van je, maar er gebeurt niet zoveel." Inderdaad, je slaat de spijker op de kop: er gebeurt niet zoveel, niet op de AP-pagina, maar ook niet in drumcorps-land. Die verrekte winter moet z'n biezen eens gaan pakken, pas dan gaat onze hobby weer opbloeien. Gelukkig is het winterguard-seizoen bijna weer voorbij, het teken dat we weer aan het zomerseizoen kunnen gaan denken. Zaterdag kunnen we live op internet naar de finale kijken. Ik denk dat ik m'n laptop op de beamer aansluit en dan een groot winterguard-feest ga geven. Hapje, drankje erbij. wordt supertof. Overigens wél leuk dat dat CGN zoiets live uitzendt, die lopen toch altijd voorop met dat soort dingetjes.

Ik kom niet verder dan een samenraapsel van kleine, piepkleine gebeurtenissen in drumcorps-land. En laat ik dan ook maar direct de hoop uitspreken dat na vandaag alles anders wordt, nu het officieel lente is geworden. Zo lees ik dat Beatrix groter is dan ooit, er is een nieuwsbrief over uitgegeven. Blijkbaar waren er geruchten (ik had ze nog niet gehoord) dat deze gerenomeerde club net zoveel leden zou hebben als een gemiddeld dweil-orkestje. Maar gelukkig, het is niet waar. Alle onderdelen van de club zitten lekker vol en dat is iets waar je alleen maar blij van kan worden. Toch vervelend, die geruchten. Maandenlang heeft de club erover gezwegen, maar kan de geruchten (die inmiddels landelijk nieuws waren geworden) dus ontzenuwen. "Pas als iets zeker is, communiceren wij", is de vertrouwde zakelijke reactie. De persconferentie werd druk bezocht. Erg belangrijk allemaal, maar gelukkig: we kunnen weer rustig gaan slapen.

Minder goede berichten lees ik over Juliana, dat mooie corps uit mijn geliefde Zeeland. Daar helaas geen volle bak, maar bijvoorbeeld maar 2 snares en 1 tenor. Ook de brass heeft qua ledenaantal een stap terug moeten doen. Maar gelukkig, ik lees dat de kwaliteit wel een stuk hoger ligt en het is pas maart... Er kunnen altijd nog mensen bij. Blijft vervelend, elk jaar weer dat gedoe om voldoende leden te hebben. Het is overal hetzelfde. Nooit eens lange rijen voor je clubgebouw, nooit eens: "helaas, we zitten vol!". Wat is dat toch. Zelfs bij Jubal was het dit jaar schrapen om een acceptabele drumline op de been te krijgen. Dat is allemaal behoorlijk goed gekomen (voor de liefhebbers: 7 snares, 3 tenors, 5 bass en veel pit), maar de manier waarop is zoooo vermoeiend. Ik hoop dus oprecht dat de open-dag van Juliana nog wat heeft opgeleverd en dat er nog wat gaatjes worden opgevuld. Want ondanks of dankzij de kwaliteit, een beetje kwantiteit is toch ook altijd lekker.

Anders nog iets? Ja, ik lees dat Jubal te koop staat. Niet echt natuurlijk. Stel je voor! Het is een grapje van mijn favoriete Belg Johan, gekkie!!! Hij heeft een oude batch van Jubal van ergens van voor de oorlog (want Johan loopt al heeeeel lang mee in het wereldje) en probeert ‘m nu via Ebay te verkopen. De prijs staat op 99 cent, dus Johan loopt binnen.

Wil ik graag eindigen met het fijne nieuws dat de DCN Finals (niet te verwarren met de DCE Finals) voor het eerst worden gehouden in...... Oss. Oh, wat heb ik goede herinneringen aan deze prachtige stad. Samen wandelen met m’n vrouw door de pittoreske straatjes, de schitterende musea, de heerlijke stadsparken, de gigantische winkelcentra. Echt een stad naar m’n hart, eten in één van de honderden fantastiche restaurantjes... gewoon heeeerlijk. Of was dat Parijs? Nou ja, wat maakt het uit. Ik vind het echt een perfecte keuze om ook het mooie oosten van Brabant, ook wel het rode bolwerk van Nederland genoemd, nu met drumcorps te veroveren. Het stadion heeft een Wembley-achtige uitstraling, dus dat zit wel goed. Jan Marijnissen, here we come!

a.p.