Het Wereld Muziek Concours is nog heel ver weg. Dit grote festival wordt ééns in de vier jaar gehouden, volgens de kenners hét evenement der evenementen. Volgens de Limburgers(en ik ken er een hoop) vooral een gezellig drankfestijn in het centrum van Kerkrade. Hoe het ook zij, het is een groots gebeuren met een organisatie die fulltime aan de slag is. De volgende editie staat gepland voor juli 2009, inderdaad nog heel ver weg. Toch hebben de leiders van de traditionele korpsen nu al vlekken in hun nek. Er is namelijk van alles aan de hand rond dit “wereldberoemde” festival. Sterker nog, als ik de verhalen lees en de geluiden zo hoor, dan is het nog maar de vraag of al die prrrrachtige en kleurrijke korpsen weer aanwezig zullen zijn bij de show- en marswedstrijden in het Parkstad-stadion.

De organisatie van het WMC is namelijk aan het vernieuwen. Het werd tijd, was m’n eerste reactie, maar daar wordt her en der tóch wat anders over gedacht. Eigenlijk draait alles om het laatste weekend van het WMC, in het verleden geclaimd door –zeg maar- de bekende topkorpsen uit Nederland. In het laatste weekend moet je wezen en daar zijn ook de kampioenen te vinden. Dat is al eeuwen zo! Maar het WMC heeft een nieuw vriendje, dat vriendje heet WAMSB, een wereldwijde organisatie voor marching- en showbands. WAMSB organiseert over de hele wereld wedstrijden en leek het wel leuk om de opper-wedstrijd tijdens het WMC te houden. Een intensieve samenwerking was geboren.

Alle muziekverenigingen die het afgelopen jaar een beetje hebben gepresteerd binnen het WAMSB-circuit krijgen automatisch toegang tot het WMC. Zo is ook Jubal toegelaten naar aanleiding van onze deelname aan de WAMSB-evenementen in Lokeren en/of Busto Arsizio. Overigens hebben we er nooit bij stil gestaan dan we daar onze deelname aan het WMC mee zouden veilig stellen. We gingen gewoon leuk een weekje naar België en Italië. Sterker nog, Jubal heeft nog niet eens besloten om naar Kerkade te gaan, het blijft immers een eind weg (en er wonen heel veel Limburgers.) Het mooiste van dit alles is dat al die WAMSB-korpsen naar het WMC mogen in het laatste weekend. Althans, dat is de indruk. Dat wordt overigens een drukke bedoening, want er zijn wel heel veel exotische korpsen die daar voor in aanmerking komen.

Maar goed, van dat laatste weekend moeten we natuurlijk afblijven, dat is in het bezit van een vast clubje korpsen. En nu komen daar in één keer van die vreemde korpsen letterlijk voorbij gemarcheerd en die zijn nog van die akelige corps-style ook! Weg traditie! De traditionele Nederlandse topkorpsen hebben terecht een punt(je), ze zijn van hoge kwaliteit en hebben het WMC groot gemaakt, wat ze overigens vooral zelf vinden. Nu hebben ze het vermoeden te worden weggedrukt. Maar blijf wel een beetje sportief, heb een open vizier, en maakt het niet groter dan het is. Kwaliteit wint uiteindelijk altijd, waar dan ook, in welk weekend dan ook.

Als ik de reacties een beetje probeer te doorgronden, dan is de “ellende” eigenlijk begonnen met de komst van de Blue Devils. Die waren op het vorige WMC aanwezig, geweldig natuurlijk en een compliment voor de organisatie dat ze dit voor elkaar hebben gekregen. Het publiek genoot, op de leden van een paar traditionele korpsen na, die op de tribune enkel op zoek waren naar foutjes in plaats van genieten van iets wat ze zelf nooit kunnen bereiken. (Ik heb me kapot geërgerd.)

Er werd zelfs een speciale corps-style klasse opgericht, om een duidelijke scheiding te maken en om er voor te zorgen dat de traditionele clubs ook nog kans maken. Iedereen weer tevreden. Maar het smaakt kennelijk naar meer, want het WMC zegt dat er de komende editie naast de Blue Devils nog meer DCI-corps naar Kerkrade komen. Ojee, als dat maar goed gaat! De Limburgers noemen DCI gemakshalve de “DCI mars-en showwereldkampioenschappen.” Even voor de duidelijkheid, DCI-corps lopen géén mars. Vraag aan honderd Amerikanen van een DCI-corps of ze weleens van het WMC hebben gehoord (dubbeljoe-em-sie), en er zullen er honderd “nee” schudden. Kortom; alles is relatief en de mogelijke komst (eerst zien, dan geloven; het blijven immers Amerikanen) is voor deze DCI-corps vooral een leuk reisje naar Europa, lees Amsterdam, lees de coffeeshop. En tuurlijk wordt er ook veel gerepeteerd voor de DCI-finals, want dat is voor hen het enige wat echt telt.

Zijn we er? Nee nog lang niet. Er is ook veel onduidelijkheid over de voorrondes, de eerste drie weekenden zouden “gedegradeerd” worden tot voorrondes waarin je je kan plaatsen voor het laatste weekend. Althans, er wordt gedacht dat dit gaat gebeuren, want het WMC verspreidt weleens een persberichtje, maar echt veel wijzer word je daar niet van. Korpsen hebben er natuurlijk geen zin in om twee keer naar Kerkrade te reizen, en terecht!(Het blijft immers ver weg en er wonen nog steeds….) Er zal vast wel een compromis worden bereikt, want als ze in het Zuiden ergens goed in zijn!

Al met al: “Wat een toestand!” Niemand weet hoe het zit, het vermoeden bestaat dat het WMC er zelf ook nog een beetje mee worstelt en intussen hebben we nog “maar” anderhalf jaar te gaan. Zaterdag is het NSC (sorry voor wéér een afkorting), het Nationaal Show Congres, waar de korpsen en het WMC met elkaar gaan praten over alle ontwikkelingen. Mijn advies (waar je natuurlijk niets mee hoeft te doen): laat je niet gek maken door het WMC! Je kan het zo belangrijk maken, als je zelf wilt. Nog ruim 550 nachtjes slapen…..

a.p.