Terwijl het buiten voor de tachtigste keer deze winter sneeuwt (ik heb zooo’n zin in m’n teenslippers), zit ik binnen met veel plezier alle reacties te lezen onder mijn laatste column. Wat ben ik trots op jullie! Mijn eenvoudige oproep om een nieuwe naam te verzinnen voor de A-class heeft geleid tot talloze inzendingen. Een kleine opsomming: Curious class, bar class, debut class, boring class, Jahn Classuh, enzovoort, enzovoort. Wat een inventieve, originele alternatieven! Natuurlijk zaten er ook een paar behoorlijk negatieve inzendingen tussen. Tja, dat vind ik voor een nieuwe naam nou ook niet echt handig. Dus na rijp beraad met de éénkoppige jury, heb ik een winaar weten te vinden. Een nieuwe, positieve naam voor de A-class. En de winaar is.... (pauken please)..... Frans(ke) met Promise Class. Een naam die ik associeer met ‘belofte’, ‘het kan nog veel beter, maar het begin is er’, ‘ga zo door’, ‘dit wordt wel wat’! Kortom: een opgewekte, nieuwe naam voor de A-class. Frans(ke) mail even je adres naar ap@jubal.org, dan krijg je een fantastische DCI-DVD toegestuurd. En jij weet als geen ander: Die DVD komt uit de USA, en alles wat uit de USA komt is geweldig!

Nu is natuurlijk de grote vraag, gaat DCN die naam ook overnemen en invoeren? Sinds het congres in Engeland zijn er hernieuwde vriendschappen tot stand gekomen met de heren van onze Vaderlandse Drumcorps Klasse (VDK). Ik zal ze dus op de hoogte stellen van ons officiële verzoek om de A-class om te dopen in Promise Class. Dat doen we op een mooi moment, met Franske en een kannetje water. De DCN mannen met tranen in de ogen op de achtergrond en alle Promise-deelnemers spelen natuurlijk een gezamenlijk nummer. Dat verloopt niet vlekkeloos, maar ach, we hebben het hier over de Promise Class hè! Als deze naam niet wordt doorgevoerd, dan sta ik natuurlijk gelijk weer op voet van oorlog met DCN. Want zo’n serieuze webverkiezing toont uiterste betrokkenheid bij de activiteit, iets wat je niet zomaar in de wind mag slaan. Dus even voor de duidelijkheid. Vanaf nu hebben we de Premier Class, de Promise Class en de Junior Class, lijkt me helemaal niets mis mee.

Trouwens, hoe gaat het met al die corpsen die gaan meedoen aan die verschillende klasses? Nou mensen, heeeel goed. De corpsen hebben tot nu leerzame, geweldige, enthousiaste en lekkere repetities achter de rug. De eerste, bemoedigende filmpjes staan inmiddels op internet. Ik neem graag een paar corpsen met jullie door, want ik heb natuurlijk alle inside information. Juliana gaat als de brandweer, als ik de verhalen moet geloven (en ik geloof ze ook, want na Engeland zijn we boezemvrienden). De brass is met 18 personen helaas weer kleiner geworden, jongens, wat had ik nou gezegd? Groeien, mot je! Maar goed, de kwaliteit is ‘amazing’ en dat is in het huidige drumcorpstijdperk veel belangrijker dan het aantal poppetjes. Dat hebben de dames en heren uit Zeeland natuurlijk ook bewezen door op de DCE finals gewoon vierde te worden. Het programma Sounds is een perfecte ‘paraplu’ om al het moois wat er bestaat in te gooien, want wat je ook speelt; het zijn allemaal ‘sounds’.

Tuurlijk heb ik ook gesproken met de boezemvrienden uit Hilversum. Sinds het vertrek van God waait daar een compleet nieuwe wind. Kan geen kwaad, zeg ik dan. Helaas komt ook hier de brass niet boven de dertig personen uit, maar dat dipje zijn ze zo weer te boven. Persoonlijk krijg ik pukkels van musicals en al helemaal van die blije Wizard of Oz-muziek, maar Trix pakt het wel uiterst serieus aan. Ze moeten natuurlijk wel na die behoorlijke (en onterechte) deceptie van vorig jaar. Daarom is de club voor de verandering nú al begonnen met het instuderen met de nieuwe muziek. Normaal gesproken komt dat bij Trix pas in april, mei, juni. Nu zit de show er al grotendeels in en we zullen het weten ook! Van elke maat die wordt ingestudeerd krijgen we een uitvoerig verslag op de site. Maar beter zo, dan de ijzige winterslaap waar die site jaren in heeft verkeerd. Ik heb serieus hoge verwachtingen. En als Scott B. langskomt weet je stiekem al dat je met 1-0 voorstaat.

Over Scott Brown gesproken; die kwam ook langs bij de nieuwe drumcorps-deelnemer Marum. Ook zij pakken het serieus aan. De teksten op de site zijn op z’n Jubal’s, lekker ronkend: “Marum heeft afgelopen weekend weer forse stappen gezet in de ontwikkeling van het nieuwe showprogramma.” Hoeveel forse stappen kan een muzikant zetten in een winter? Deze is ook mooi: “Het belooft een zeer flitsende en vrolijke show te worden, die ook goed moet aanslaan bij het grote publiek.” Grappig, Marum is net ‘officieel’ drumcorps en begint zich nu al in te dekken dat de show écht nog wel te pruimen zal zijn. Meestal is dat namelijk niet meer het geval, zodra je het gevaarlijke drumcorps-virus hebt. Maar goed, ik ben gek op vrolijk en flitsend, dus het wordt nu tijd voor de eerste filmpjes, want die zeggen meer dan duizend woorden. Van die andere nieuwkomer ConSprito krijg ik weinig hoogte, de website is in grote stilte gehuld. Ze spelen in ieder geval dezelfde muziek als vorig jaar. Slim als je voor het eerst gaat meedoen.

Nog even een rondje Engeland? Het ga nie goe met Senators. Als ik de verhalen moet geloven, is er nog acht brass over en is de halve staff overgestapt naar The Company. Da’s op zich vreemd, want ook bij The Company loopt het aantal leden nog niet over. Maar ja, weinig plus weinig, blijft weinig. Nee, echt hoge verwachtingen heb ik van Kidsgrove Scouts, de runners up (zoals Andy met strik dat altijd zo mooi kan zeggen) van vorig jaar. De kwaliteit is hoog en voor de verandering geldt dat ook eens voor het aantal leden (+100 heb ik gehoord). De club bestaat honderd jaar en gaat naar Amerika. Nou moet ik dat nog eerst zien, want die Engelsen zijn vaak net zo armlastig als een derde wereld land. Maar de potentie is er, en dus zeg ik –out of the orange- een partij waar we rekening mee moeten gaan houden. (lekker veilig, dat motten we elk jaar.)

Oh ja, dan nog even Jubal. De cijfers: m’n clubbie is net zo groot als of ietsje groter dan vorig jaar. Dat valt mij persoonlijk een beetje tegen. Ik had gehoopt dat we nu echt dik in de 90 hadden gezeten. Maar ja, er komen ieder jaar wel veel nieuwe leden bij, via de achterdeur lopen ze weer net zo hard weg. Kinderen van 18 die 3 jaar hebben gelopen en toe zijn aan een ‘sabbatical’, ja, ja, écht waar. En die studie hè, die is zo zwaar, het valt echt niet meer te combineren. Hoe deed ik dat vroeger ook alweer? Oh ja, gewoon plannen. Het instuderen van de nieuwe muziek loopt lekker, de brass gaat goed. Bijzondere muziek met veel klok-ritmetjes en tempoversnellingen. Het thema “Clockwork Orange” is zeer herkenbaar, de computermuziek klinkt heel stoer. Nu nog in het 'eggie'. Want het slagwerk is vooral druk met het Indoor Percussion circuit, dus die hebben nog een behoorlijke inhaalslag voor het zomerseizoen te maken. Maar ik ken die gasten, die zijn zo gek als een deur en trainen zich helemaal kapot. De eerste gezamenlijke repetitie laat dus nog een paar weekjes op zich wachten. Hebben we in ieder geval weer iets om naar uit te kijken.

Het mag duidelijk zijn, de lente kan aanbreken. Eerst nog een paar contesten in een warme hal en dan is het tijd voor het Paascamp, koninginnedag und so weiter. Ik kan niet wachten. En Promise Class, stel me niet teleur!

a.p.