Maarrrr...

27 juni 2010

AP

In 1979 werd in Eemnes het allereerste drumcorps-contest van Europa gehouden. Jubal deed buiten mededinging mee, had problemen met de jurysamenstelling (‘what’s new’), maar behaalde toch de meeste punten van alle negentien deelnemers. Op steenworp afstand van Eemnes ligt Huizen. 31 jaar later werd daar afgelopen zaterdag opnieuw een contest gehouden en de geschiedenis herhaalde zich. Jubal wist te winnen, gelukkig dit keer niet buiten mededinging. Voor de zesde keer op rij, verdeeld over twee seizoenen, blijft Jubal ongeslagen. De vraag is voor hoe lang nog? Want oh, oh, oh, wat wordt het weer spannennnnnnnd..... Het jachtseizoen is geopend. Het draait niet meer om de eigen kwaliteiten, de goede prestatie, nee, hoe kunnen we dit seizoen Jubal gaan pakken. Sympathieke gedachte, maar kijk vooral naar jezelf, want na een avondje genieten is mijn conclusie dat er overal nog bergen werk te verzetten is, het was de twaalf euro vijftig nog niet waard.

Net als in ’79 deden er in Huizen 19 deelnemers mee, oh nee, 18 deelnemers. Jong Holland kwam niet meer opdagen, nergens een verklaring te vinden waarom het fijne korps van de overkant zich plotseling heeft teruggetrokken. Ik hoop op een goede reden! Als het maar geen ‘angsthazerig’ besluit was uit vrees onderuit te gaan tegen de nieuwe concurrenten. Volgende keer er weer gewoon bij en zoniet, even netjes afmelden op de site, dan neem je je fans (en ik ben er één) pas echt serieus. In voor- en tegenspoed.

Ben een beetje in shock als ik vanwege werk veel te laat aankom op het sportpark in Huizen. Of er is onlangs iets fout gegaan met het onschadelijk maken van een Tweede Wereldoorlog-bom, of het bestuur van VV Vooruit heeft ambitieuze plannen om een Huizen Arena te bouwen. Dat laatste lijkt het geval te zijn. Het gezellige stadionnetje met uitzicht op de duinen is veranderd in een grote bouwput. Op die stoffige zandvlakte valt geen showtje te lopen, dat is meer wat voor de motorcross. Gelukkig kwam de organisatie DCN niet voor dezelfde verrassing te staan en was kennelijk al op de hoogte van de gewijzigde situatie. Voor een kunstgrasveld, een paar honderd meter verder, is een tijdelijke tribune gebouwd. Daar moet het gaan gebeuren. Een compliment aan DCN om met deze creatieve oplossing toch een contest in Huizen te kunnen organiseren. De tribune was natuurlijk een kilometer te laag, maar beter iets, dan niets. Belangstelling was er genoeg, een volle bak, zowel op het veld, als op de tribune en dat is wederom een compliment waard richting organisatie. Maarrrrr..... Nee hoor, geen maar.

Dan de deelnemers, want daarom hebben jullie geklikt, ik ken m’n pappenheimers. Het spijt me dat ik niet alles heb gezien. Ik was vooral benieuwd naar Marum, Con Spirito, Calypso en Starriders; een interessant, breed middenveld om even in politieke termen te spreken. Maar helaas, het behoorde afgelopen zaterdag niet tot de mogelijkheden om deze shows tot me te nemen. Uiteraard hoop ik de schade in september in te halen en dat is voor iedereen misschien ook het beste. Ik begreep uit de wandelgangen dat men aardig onder de indruk was van de muzikale kwaliteiten van Marum. Ik hoop dan ook dat deze nieuwkomer in het drumcorps-circuit zich niet laat afschrikken door de wellicht wat tegenvallende punten en het mega-gat met de top-3. Dit is geen WMC, WAMSB of Italië, dit is ‘n vaderlandse drumcorpswedstrijd waarbij juryleden die het elkaar nog steeds aan het leren zijn, een oordeel proberen te vellen, wat over het algemeen volledig indruist tegen de mening van het totale publiek. Noem het traditie. Zo was het, zo is het en zo zal het altijd blijven. Niets van aantrekken, gewoon doorgaan, jullie zijn een aanwinst, tis een kwestie van geduld...

Ik val in na de pauze van de Open-class. Het corps dat ik krijg voorgeschoteld is Starriders. Poeh, dat is gelijk flink doorbijten, redelijk dramatisch allemaal. Gelukkig spelen ze eindelijk wel herkenbare muziek, dat maakt het nog enigszins dragelijk . Ik kan en wil hier verder niet te veel woorden aan vuil maken, want dat zou niet leuk worden.

Dan m’n Zeeuwse vrienden. Juliana doet het goed dit jaar. Het concept is slim bedacht en alles past in elkaar. En dat allemaal in eigen beheer uitgedacht, knap! De leden hebben ervaring en zijn zelfverzekerd, sommige leden testen zelfs voor aanvang van de show even het veld. Even een setje lopen, hornmove-je erbij, jaaaaa, profi! En, dan de show, het ziet er zeer verzorgd uit. Dat eerste nummer van Juliana begin ik alleen wel aardig irritant te vinden. Constant datzelfde monotone deuntje, nou ja, deuntje. Het is meer een soort inblaas-cresendo-akkoorden-oefening. Inderdaad, het zijn ‘sounds’, maar ik wil ‘music’. Het duurt ook zo lang, de eerste wegtrekker van de avond. Ik hoor iemand ‘eentonig’ roepen, en dat is letterlijk en figuurlijk helemaal waar. Gelukkig komt het bij de volgende nummers helemaal goed. Goede ballad! En Blof (waar zit dat schuine streepje door de O op m’n Macbook) kwam veel beter uit de verf dan in Middelburg.

Maarrrrrrr...... Wel een maar. Ik blijf iets missen, je merkt het ook aan het publiek. Geen oh’s en ah’s. Geen staande ovaties zoals bij Beatrix en Jubal, maar een beleefdheidsapplausje, daar blijft het bij. Ik denk toch dat het aan de massaliteit ligt die Juliana nou eenmaal niet heeft. Ze weten het kwalitatief goed op te vangen, maar ik mis power, ‘in your face’, ballen, lef en risico’s.... ik mis eigenlijk drumcorps. En ik denk dat het publiek dat ook mist. De jury ziet het kennelijk wel helemaal zitten, daar kunnen ze verder ook niets aan doen. De pit zit trouwens weer op het juiste pad, veel beter dan in Middelburg, maar dat was ook niet zo moeilijk. Fijn ook dat mijn advies is opgevolgd om oudgedienden in te vliegen. Complimentje voor de sopraan-line: prachtige, zuivere sound; beste van de avond. Verder vroeg ik mij af hoe het met het nieuwe uniform staat.

Beatrix doet weer lekker mee dit jaar. Na het debacle van vorig jaar waarbij de club ergens in de middenmoot uitkwam (volledig onterecht overigens), heeft de club een missie om even wat recht te zetten. En dus komt Beatrix met die prachtige nieuwe uniformen strak en zelfverzekerd oplopen en wat zie ik? Neeeee, decorstukken!!!! Ik haat decorstukken. Er moet een verbod komen op decorstukken. Waarom? Ga ermee het theater in ofzo, maar niet op het veld. Meestal heb je iets te verdoezelen als je decorstukken gebruikt.. De leden gebruiken de decorstukken om zich te verstoppen, ik hoop niet dat ze denken dat wij dat in het publiek niet door hadden. “Een, twee, drie: wie niet weg is, is gezien, ik kom!” Er wordt wat mee heen en weer gereden en dat is het dan. Maak een mooi midzomer-nacht kampvuurtje en flikker die dingen daarop. Sorry voor de makers, kan er niets aan doen. En ik kop ‘m maar weer in, decorstukken bij m’n eigen clubje haat ik ook.

Maarrrr... gelukkig wordt er in de show van Trix niets verdoezeld, het is een product met Gooise lef! Ik heb er echt met veel plezier naar zitten kijken. Leuke, originele arrangementen. Het nieuwe uniform sprankelt van het veld af, het guard uniform past er voor geen meter bij. De brass vind ik veel te ruw, soms onzuiver en veel te geforceerd gespeeld. Het werd na afloop beloond met de best-brass award, gooi maar in m’n pet. Het tempo is inderdaad omhoog gegaan, de guard gaat lekker, maar minder clean en sensationeel dan ik gewend ben. Verder had Trix duidelijk last van een paar balans-problemen die overigens kundig werden weggewerkt door de twee DM’en, twee oud Juballers overigens. Zo help je elkaar. Nee, ik zie het wel zitten met Trix dit jaar. Het is fris, vrolijk en amusant.

Jubal heeft de meest entertaining show by far! Daar kunnen de decorstukken van Trix en de monotone riedeltjes van Juliana niet tegen op. De afgelopen weken zijn gebruikt om het hele product vol te proppen met leuke dingen. Maarrrr... daar ligt ook gelijk het probleem, je ziet dat er te weinig tijd is besteed aan het verder cleanen en perfectioneren van Clockwork Orange. Ik had er eerlijk gezegd na Middelburg meer van verwacht. Het nieuwe intro was ronduit zwak, wat een verschil met Middelburg toen gewoon bij de openingshit werd begonnen, daarmee gaf Jubal z’n visitekaartje af. Dat ontbrak in Huizen door dat rare gefrummel in het begin. Op zich zijn die belletjes en tikjes wel leuk, maar ik zou daar een ander moment tijdens de show voor gebruiken. (Zo, nu weet ik zeker dat het niet wordt aangepast, haha!)

Jubal gebruikt als enige deelnemer het hele veld, enorme afstanden die dus worden overbrugd. Voor vrijwel alle andere deelnemers mag het veld voorbij ‘de dertig’ ophouden te bestaan. Gedurfd en knap, maar het levert af en toe wel wat timingsprobleempjes op. Jammer, maar dat gaat goed komen. De pit staat op ongekende hoogte, het gemak waarmee de jongens en dames hun loopjes en andere ritme-tjes eruit knallen is een genot om te zien. De pitversterking stond prachtig afgesteld, niet overheersend, maar wel goed hoorbaar. Dit in tegenstelling tot veel andere front-ensembles waarbij je ze wel overdreven ziet spelen, maar niet hoort. Sinds Huizen beschikt Jubal ook over een prachtig ‘Glockenspiel”, maar dat moet duidelijk nog ingevuld worden. Trouwens, Jong Jubal (die ook wist te winnen), had ook een primeur: de xylosynths in de pit. Het werd een groot succes, vooral de hartverwarmende en geïnteresseerde reacties op deze nieuwe ontwikkeling van de ‘collega’s’ waren fijn. Hoezo afgunst?

Terug naar Jubal. Verder zag ik veel interval-problemen, hier en daar wat onzuiver en ongelijk. De brass, veruit de grootste van de avond, mist nog wat extra power, de power die ik wel altijd hoor bij het inblazen. Ik miste ook wat mensen, waardoor het iets minder compleet overkwam. De guard gaat als een speer en krijgt er deze zomer zelfs nog een paar leden bij. Zou het dit jaar dan eindelijk gaan lukken? Kortom, een beetje tevreden, er had meer in gezeten, maar absoluut de verdiende winnaar van de avond. Tot slot een positieve ‘maarrrr’. Dit gaat ‘m wél worden dit jaar. Deze show heeft alles in zich om wederom historie te gaan schrijven. Het vergt alleen heel veel repetitietijd. Gelukkig staat er een week Italië op het programma en een trainingkamp in augustus. Ga ik intussen op vakantie.

DCN vindt het natuurlijk weer prachtig om te melden dat het allemaal zo dicht bij elkaar ligt. Nog één keer ergens opschrijven en verkondigen dat het ‘zoooo spannend is’ en ik begin de heren er bijna van te verdenken het als dienstbevel richting jury uit te vaardigen, want een uitgemaakte competitie is slecht voor de kaartverkoop. Nee, die uitslag was natuurlijk ronduit belachelijk. Jubal had moeten winnen, Beatrix twee, dan een halve marathon helemaal niets, en dan Juliana knap derde. Weet je wat spannend is? Nederland tegen Duitsland in de WK-finale. Maar dit? Het enige voordeel: iedereen is blij. En als iedereen blij is, ben ik dat ook! Zonnige dagen gewenst....(Trouwens, ook nog aangevallen door die enge 'killerbees'?)

a.p.