Het was even een flinke omschakeling: slechts drie weken geleden opgetreden in een bomvol Camp Randall, daarna Gevelsberg en nu Vollenhove. Eén ding zette zich na de USA tour voort: een problematische reis naar de plaats van bestemming, met als gevolg dat we te laat op die lokatie aankomen. Was vorige week vrijdag de materiaalbus aan de beurt voor een pechdag, kampte de passagiersbus vorige week zondag met flinke problemen, nu waren het de files die voor groot ongemak zorgden. In de buurt van Utrecht kon de chauffeur kiezen uit 3 vervolgfiles. De keuze voor de kortste was al gauw gemaakt, maar die zorgde er toch nog voor dat Jubal bijna anderhalf uur te laat in Vollenhove aankwam. Eenmaal aangekomen werd er in rap tempo omgekleed en konden we nog net aan de tweede ronde van de parade meedoen door het oude centrum van Vollenhove. Over publieke belangstelling hadden we in ieder geval niet te klagen. Langs de kanten van de straten stonden en zaten veel mensen en ook alle tribunes bij een aantal rotondes en pleintjes zaten vol. Naast complimenten als ‘wat een mooi uniform’ en ‘wat een discipline’ klonken er aan de kant van de weg ook andere geluiden. Een geconcentreerde blik wordt dan meestal verwisseld met ‘chagrijnig kijken’, in de zgn. ‘roll-step’ herkende men de typische wandelgang van mannen met een homosexuele geaardheid en ook de ‘kruizen’ van de mannen van de hornline wekte hilarische reacties op. Dat was even wennen na drie weken ‘hosanna’ in de USA. Daarna was het de beurt aan de taptoe. We waren als eerste aan de beurt, dus vrijwel direct na de eerste parade konden we het terrein betreden. Helaas geen tribune, maar er stonden wel redelijk wat mensen. De show ging redelijk goed en halverwege Sing Sang Sung ontdooide het publiek pas echt. Gevolg: luid applaus en gejuich en toen moest Flamenco Legato nog beginnen. Ook de closer ging goed, op wat do-ci-do-problemen na. ’s Avonds was de tweede bloemencorso. Nu ging het al schemeren en werd de sfeervolle straatverlichting aangedaan. Zodoende kreeg deze parade een sfeervol karakter. Ook tijdens deze avondparade werden de ‘kritieken’ van de eerste parade door het publiek soms luidkeels herhaald. Maar op de punten waar de optocht even niet doorliep, verzorgden we nu wat straatshows: Sing Sang Sung! Opgezweept door het enthousiasme van het nummer en van de Juballers zelf, ontdooide het Vollenhoofsch publiek (en ook Jubal) alsnog en juichte en applaudisseerde het luid en enthousiast. Daarna niets dan lof over Jubal en in de tweede ronde van de parade werd Jubal met luid gejuich door het publiek ontvangen en wij kregen er steeds meer zin in. Na deze tweede, succesvolle parade, was het alweer tijd om om te kleden. De terugreis een stuk voorspoediger dan de heenreis, al moest er wel even uitgestapt worden toen we over een bruggetje moesten. De volle bus was te zwaar voor deze brug en dus stapten we allemaal uit, liepen we over de brug en daarna konden we weer instappen om de reis vervolgen. Zonder files of andere pech kwamen we weer in Dordrecht aan.