De jubileumtaptoe was een drama. Althans, om te omschrijven. Dat bleek uit de vele reacties op het gastenboek, uit het verslag van Frits Stout in De Dordtenaar en uit mijn tot nog toe vruchteloze poging...

Want wie ben ik om te gaan omschrijven wat voor geweldige dag het was. Nu probeer ik het al met het woord geweldig, maar er zijn simpelweg te weinig superlatieven voor Jubals 90-jarige jubileumfeest. Gelukkig waren er veel, heel veel mensen bij. Iedereen met eigen herinneringen, die ik niemand voor hoef te gaan kauwen.

Jong Jubal, Juliana Amersfoort, K en G, Pasveer, Beatrix, Advendo en Jubal waren present, voor het geval u het vergeten was. Net zoals 2000 toeschouwers. Een uitverkochte tribune dus. Waaronder Dordtenaren (als burgemeester Bandell), collega-muzikanten uit heel het land en natuurlijk oud-leden.

's Middags en ´s ochtends een opwarmertje in het centrum van de oudste stad van Holland. ´s Avonds de taptoe op het nieuwe complex van de atletiekverenigingen van Hercules en Parthenon. Ik zal nog geen eens een poging doen alles te omschrijven. Het somewhere over the rainbow van alle blazers gezamenlijk, de hartverwarmende wederopstanding van Jong Jubal, de kwaliteit van de gastkorpsen. Jubal bleek bovendien een goede gastheer want WE liepen absoluut de beste show van het seizoen. Meer schrijf ik niet op. Waarom niet? Omdat de mensen die er niet waren zich moeten schamen en omdat de mensen die er wel waren de dag toch nooit, maar dan ook nooit zullen vergeten.

Persoonlijk wil ik daarom nog even iedereen bedanken voor de fantastische tijd die ik sinds mijn 8e bij (Jong) Jubal heb gehad. Ik hou het voor gezien. Maar de godenzonen zijn absoluut B.I.B. Kick Ass, 100% Maximaal. Om met de woorden van een andere ex-drumlinemember te spreken: KEEP THE FAITH!

En zeer zeker: tot ziens. (DIN, oftewel Dennis I. Naaktgeboren)