Voor zaterdagavond 29 december had ik 4 kaartjes besteld om de zogenaamde grensverleggende theatershow van mijn oude club Jubal bij te wonen. Na het bijwonen van diverse andere fantastische jubileumfestiviteiten mocht deze avond niet in mijn rijtje ontbreken. Om je show als grensverleggend te bestempelen, maar om dit ook nog eens 2 avonden in Kunstmin uit te voeren, is echt gedurfd. Vandaar ook dat ik er veel van verwachtte. Bovendien had ik van diverse kanten hele positieve verhalen gehoord. Maar ja, natuurlijk altijd weer van leden zelf. En die zijn zo subjectief als……ja…als………bv. juryleden???? Veel oud-leden begrijpen precies wat ik hiermee bedoel.

In de krant van zaterdag stond een goede recensie van Frits F. over de vrijdagavond, dus dat beloofde veel. Ook las ik, in dat zelfde artikel, dat diverse (ex-) bestuursleden waren geridderd. Terecht!!!!! Wat die mensen al niet voor de club hebben gedaan is met geen pen te beschrijven.

Op die mensen moet je als club heel zuinig zijn!!!!!!!!

Vol verwachting ging ik dus met vrouw en 2 kids richting Kunstmin. Natuurlijk is het parkeren daar een drama, maar als je persoonlijk begroet wordt door een langharige Jan D. maakt dat veel goed. Als ik dan ook nog eens foto’s zie hangen van Jubal in mijn glorietijd is de avond eigenlijk al geslaagd. Mijn plaatsen bevonden zich op de tweede rij van..jawel..het balkon. In een flits zie je dan veel bekenden en je merkt dat iedereen erg benieuwd is naar het verloop van de avond.

De avond werd begonnen door een praatje van Cees B, die enkele minuten later een cheque ter waarde van F19.000,00 in ontvangst mocht nemen. Kassa……een leuk begin van de avond zeg!!!

Nadat het doek open was gegaan zag ik als eerste Piet v. E. als een heuse tamboer-maître het stadhuisplein betreden, gevolgd door vele oude bekenden. Toeschouwers met een leeftijd van 50 jaar en ouder zaten op het puntje van hun stoel. Oude tijden herleefden met diverse nummers en er werden ook nog eens showfiguren gelopen. Eindelijk kan ik nu eens meepraten met al die mensen die het nog zo vaak hebben over het Jubal van vroeger. Op de jubileum-cd’s had ik het bekende Mina al gehoord, maar nu heb ik er ook beelden bij. Het laatste beeld dat bleef hangen is de afmars van Piet met draaiende stok. Even later zat de gehele zaal op het puntje van de stoel bij het Jubal van nu met het “Wilhelmus” . Wauw dat maakte indruk en stemming zat er vanaf dat moment goed in.

Hierna gebeurden er zoveel fantastische dingen dat je later niet meer weet in welke volgorde je iets hebt gezien. Ik zal er enkele uitlichten:

Jubals historie werd extra duidelijk bij het tonen van de diverse oude uniformen met bij behorende muziek. Die geschiedenis maakte indruk, maar ook de toekomst van Jubal. Een grote groep Music Kids, de jongste telg van Jubal, toonde op het toneel wat je in een jungle allemaal kan tegenkomen. Hoeveel kinderen waren dat eigenlijk? Het gehele podium werd door deze groep bezet. Ook Jong Jubal toonde zich op het toneel en het is jaren geleden dat ik zo’n grote brass bij elkaar heb gezien. Als oud brasslid gaat daar altijd mijn aandacht naar uit en als je een nummer als “Brazil” zo weet te brengen, belooft dat veel voor de toekomst. Trouwens als je als vereniging twee van dit soort groepen hebt, is de toekomst heel erg rooskleurig. Ook besef je bij dit soort optredens wat een organisatie daar toch achter moet staan. Om zoveel kinderen les te geven is een enorme klus. Petje af hoor!!!

Zowel de guard als percussion van Jong Jubal kwamen in actie, maar de diverse groepen van Jubal stalen toch echt de show.

Het nummer Mexico werd heel verrassend uitgevoerd door een groep brass, met 2 heerlijke meiden in de hoofdrol die al gauw de lachers op hun handen wisten te krijgen. Ook de hoge nootjes klonken erg lekker. Ik heb flitsende bewegingen en showfiguren gezien en zelfs een line-up. Goede dag zeg!!!! De bassdrums, in een supergave uitrusting, stalen de show met een fantastisch nummer genaamd William Tell. De percussion ging met plastic vaten, bezemstelen enz. in de stijl van Stomp tekeer. Twaalf contra’s kwamen elkaar tegen in Italië. Wat een gaaf gezicht. Een guard die steeds groter en beter werd. Er gebeurde zoveel en het was zo verschrikkelijk goed dat iedereen echt laaiend enthousiast was in de pauze. Het leuke was dat er nog een tweede gedeelte aan zat te komen. De “kenners” waren er van overtuigd dat het niet beter kon. Nee het zou niet beter kunnen, dachten we…………Het bleek nog beter te kunnen: Het begon rustig met een groepje zangers, gevolgd door JD’s Big Band en diverse groepen van Jubal.

En het eindigde met een uitzinnig publiek op de stoelen bij Malaguena!!!

OOOooooooo wat een feest, wat een afsluiting van een jubileumjaar, wat een enthousiasme op het podium en in de zaal.

Leden, bestuur, staf, vrijwilligers, allen die ik vergeet, bedankt voor deze

FANTASTISCHE AVOND

Groeten, Jan den Hartog

P.S. Mocht er in 2002-2003-2004????? weer zo’n avond komen, huur dan gerust Kunstmin een week af, want in het Dordtse gaan over de theatershow heel veel positieve verhalen rond. Het programmaboekje neem ik dan wel voor mijn rekening!!!!!!