Vaarwel

09 november 2004

AP

Er is al veel over geschreven en nog meer over gezegd. Maar het einde is nu echt genaderd voor onze oude vertouwde G-toeters. Ik wil deze discussie graag beëindigen met de wijze woorden van een gerespecteerde Juballer. Hij schreef onlangs op het leden-forum het volgende:"We moeten niet al te treurig doen om de zogenoemde 'traditie'. En als we het daar dan toch over hebben: het is een traditie bij Jubal om tradities te doorbreken. Er hebben destijds flink wat mensen staan janken vanwege het verdwijnen van de fluitjes. Het eerste meisje bij de color guard gaf ook enige commotie. De eerste vrouw bij de brass en vooral bij de drumline was ook een groot discussiepunt.

Maar Jubal is geen G of Bes. Is geen goud of zilver. Jubal is Jubal en dat is de manier waarop wij show en muziek brengen. Dat dat nu dus met Bes-instrumentarium gaat gebeuren en ook nog eens in een andere kleur, doet daar niets aan af. Wel past Jubal zich aan de tijd aan en dat moet ook wel om te overleven. Want, dames en heren, dat is namelijk de kracht van Jubal geweest. Korpsen die vastroesten in hun traditie houden het niet al 93 jaar vol!"

Einde citaat. Kijk dat is duidelijke taal, waar ik me volledig bij aansluit. Maar goed, een beetje melangoliek kan geen kwaad. En dus dacht ik aan een gedicht uit eigen werk, zo komen we ook een beetje in de Sinterklaas-sferen. Geniet ervan, want die paar regeltjes hebben me tien keer meer tijd gekost, dan een normaal verhaaltje. Komt 'ie:

Vaarwel

Schallende trompetten in het goud van kleur Leeuwarden was het einde, ik treur, ik treur Contra’s blinken onder het felle stadionlicht Het goud maakt plaats voor een ander gezicht

Nog één keer schallen, nog één keer in G Het moest er van komen, al zeggen sommigen nee De tijd gaat verder in een andere toon We stoten G van zijn gouden troon

Zilver en Bes is het toekomstige geluid Het verhaal is nu definitief uit Ik weet het zeker, het went snel Maar toch; vaarwel, vaarwel...

A.P. te Y. (ook voor al uw poëzie)