Vrijwel dagelijks wordt ons op dit moment via de diverse drum corps-sites verteld wat de corpsen in binnen- en buitenland aankomend seizoen gaan spelen. De meest exotische programma-namen komen weer voorbij, het belooft bij ieder corps een waar muziekspektakel te worden. Tegelijkertijd krijgen we de discussies of wij, “drumcorps-liefhebbers” het wel origineel genoeg vinden. Onzin, vind ik. Wacht af tot het seizoen losbarst en kijk hoe een corps het “afgezaagde” programma uitvoert.Voorbeeldje: Je moet als Nederlands drumcorps eens met een stalen gezicht aankondigen dat je volgend jaar een James Bond show gaat brengen. Nou, dan zijn de rapen gaar. Dan ben je fout bezig en je wordt nooit meer serieus genomen Maar ja, d’r is ook zoiets als Cavaliers en die speelden in 2004.... James Bond. En hoe? Zo’n magistrale uitvoering had ik werkelijk nog nooit gehoord. En zo zijn we gelijk waar we wezen moeten. Het maakt niet wat je speelt, als je het maar goed speelt. Of, hoe zei oud-Juballer Wim Lengton het ook alweer? “Iets wat gedaan moet worden is het waard om goed gedaan te worden.”

“Jubal speelt altijd óf Spaans óf jazz”, kreeg ik laatst van iemand enigszins verwijtend te horen. De A-capella show was net afgelopen. Het heeft wellicht meer met een bepaald imago te maken, dan met de waarheid. Het klopt dat Jubal vaak kiest voor latin en jazz-achtige nummers, maar klassiek, rock en pop hebben ook al regelmatig de revue gepasseerd.

Ik heb jaren verkondigd dat Jubal nou maar eens Frank Sinatra moest gaan spelen. Heerlijke muziek vind ik dat. Uitgelachen werd ik, want afgezaagder kon het niet. En toen ging de grote concurrent ermee vandoor, en hoe! Ik vond het een goede show, maar toch baalde ik. Jubal had dit moeten spelen. Kijk maar naar het publiek, die vond het prachtig.

Maar goed, publiek kan je ook bespelen met minder herkenbare deuntjes. Jubal is volgens mij wel goed in het opvoeden van publiek. Ze kennis laten maken met melodiën die zo nog niet kennen of al heel lang niet meer gehoord hebben. Ik vind het ieder jaar weer een gewaagde gok, maar het slaagt vrijwel altijd. Knap, omdat het gemiddelde taptoe-publiek vooral op de banken gaat staan voor een lekker James Last show of zoiets.

Nog zo’n nummer: Malaguena, het is een nummer dat zo vaak is gespeeld, dat werkelijk iedereen een vies gezicht trekt als je hard op durft te zeggen het toch wel mooi te vinden. “Die mag op het drumcorps-kerkhof”, zei laatst iemand tegen me. Kan wel wezen, ik hoop dat Jubal het nog eens speelt, het liefst in 2011, bij het 100-jarig bestaan van de club met nog een paar andere klassiekers. En dan in een uitvoering en met een power dat nog nooit in Nederland is vertoond. Dan zal werkelijk niemand zich druk maken om het feit of het wel of niet afgezaagd is.

a.p.