Het is het jaarlijkse hoogtepunt van de Juballers: de ledenvergadering. Het is in het JMC al weken het gesprek van de dag en in de wandelgangen gonst het van de geruchten over wat er allemaal behandeld zal worden. Het bestuur heeft extra vrije dagen opgenomen om de tientallen, zoniet honderden, ingediende schriftelijke vragen van een passend antwoord te voorzien. Nieuwe bestuursleden melden zich massaal aan, kortom; typisch zo’n week voor de ledenvergadering. Helaas, dit geschetste beeld berust niet op de waarheid.

Het echte beeld? In een zaal zitten zo’n honderd mensen met de handen over elkaar achterover geleund op een stoel te hangen, voor zich zien ze een tafel met bestuursleden die hun jaarlijkse riedel afwerken. Dat was vroeger wel anders. Vroeger was alles beter, zeker als het gaat om de Jubal-ledenvergadering. Toen kon het niet op een vrijdagavondje worden afgewerkt, er werd een complete zaterdag voor uitgetrokken en dan kwam men nog tijd te kort.

Er ontstonden levendige discussies en soms zelfs ruzies. Moties van afkeuring, ingezonden brieven, wegstemmen, alles kon op de ledenvergadering van Jubal. Bestuursleden waren niet voor niks al weken zenuwachtig voor de vergadering. Want wat zullen de leden van ons beleid vinden?

Tegenwoordig vinden “we”er maar weinig meer van. Alles reilt en zeilt, we kopen spullen bij het leven, doen veel optredens en financieel loopt het allemaal prima. Waarom zou je dan eens flink de kont in de kribben gaan gooien? En dus zien we geen heethoofden meer die tierend en foeterend een falend bestuurslid terecht wijzen, maar gapende leden die om de vijf minuten op hun horloge kijken wanneer het pauze is. Want, dan komt het enige hoogtepunt van de avond. Het drankje, aangeboden namens de club. Wat een opluchting, even de benen strekken en een drankje van de zaak.

Maar dan gaat het weer verder, zucht en steun: het werd net gezellig. De avond kruipt voorbij. De beleidsnotitie voor de komende jaren? Ach, dat zien we dan wel weer. Een positief financieel saldo? Leuk, nou het mijne nog. Kortom het is aftellen en er komt een moment dat de voorzitter met een parmantig hamerklapje de avond afsluit. Kan het anders? Een showtrap, muzikale intermezzo’s, een quiz? Helaas, ik denk het niet. De ledenvergadering is zoals een ledenvergadering hoort te zijn...

Vrijdag is het weer zover, aflevering 94. Het bestuur gaat er vanuit dat iedereen komt. Maar helaas, voor sommigen levert de ledenvergading een heel ander hoogtepunt op. Het is namelijk “de enige vrije vrijdagavond van het jaar”, ze melden zich af. Het is niet aan mij om dat af te keuren, maar ik zou wel gaan. En geef nou eerlijk toe, zo erg is het nou ook weer niet. Sterker nog; vorig jaar werd een sneldheidsrecord gebroken, we waren al om tien uur klaar, geloof ik. Dat kan sneller! Nee hoor, ik wens iedereen een vruchtbare, interessante, boeiende en levendige ledenverdadering toe. “Knal”, vergadering gesloten.

a.p.