Daar is tie weer: de top tien van 2005. De tien meest memorabele momenten van het jaar 2005 heb ik weer keurig op een rijtje gezet. In mijn ogen niet een bijster bijzonder jaar, maar we leven nog, en dat lijkt me het meest belangrijk. Maar toch, als je alles op het gemakje naleest, dan hebben we best leuke dingen meegemaakt. Ook minder leuke, maar die laat ik gemakshalve achterwege, het gaat immers om de tien mooiste, leukste en beste Jubal-momenten van 2005. Hier zijn ze rapapaaaaaa..... Tien: Ellenlange discussies gingen eraan vooraf, en we zijn het bijna allemaal alweer vergeten. Toch kreeg Jubal begin 2005 te maken met een toeter-revolutie. Na jaren op gouden G-toeters te hebben geblazen, schakelde Jubal over op bes... in zilver. De oude rotten vonden/vinden het niets, maar een jaar later weten we niet beter. Naar mijn idee kwam de Bes-sound er in 2005 nog niet helemaal lekker uit, maar wat niet is kan nog komen. Sterker nog: moet komen. Op negen staat nog zo’n ontwikkeling waar veel over geschreven en gesproken is, maar wat nu alweer redelijk ingevoerd is: de schuine snares. Jubal is het eerste Nederlandse drum corps dat hiermee kwam in 2005. Wellicht ook het laatste, maar dat maakt verder niet uit. Het is allemaal veel beter, blijkt uit een wetenschappelijke studie naar spierbalans-ontwikkelingen van snare-spelers en ander gewauwel... of zoiets. Schuin of niet? Eén ding weten we zeker: Jubal had de beste drumline van 2005 mét schuine snares. Dankzij of ondanks? Kan mij het schelen.... Numero achto: Het goede nieuws is dat Jubal in 2005 voor het eerst in jaren weer een winterguard had. Het slechte nieuws is dat het daar voorlopig weer bij blijft. Zeven: Als we er een merk van hadden gemaakt en het commercieel hadden ontwikkeld, waren we inmiddels binnengelopen. Gelukkig is en blijft het een hobby en dus vertelt Jubal graag aan collega-korpsen over het succes van de Music Kids. Bijna elke zichzelf-respecterende club heeft in navolging van Jubal een dergelijk jeugd-project opgezet. In 2005 werd er zelfs, in samenwerking met K&G, een informatie-avond georganiseerd. Tientallen afgevaardigden van korpsen waren aanwezig met als resultaat dat de Music Kids verder gaan met hun opmars in Nederland. Geweldig, want de jeugd heeft de toekomst (gaap). Op zes staat de talent-night tijdens het repetitiekamp in Someren. Vorig jaar stond dit fenomeen ook al in de top tien, maar het was weer zo leuk, dat hij niet mocht ontbreken. Alle secties moeten zich op een grappige manier voorstellen aan het corps. En we hebben weer van alles gezien: snarespelers die fluiten op hun stokken, een poppenkast, paters met klepels, tenors in onderbroeken, de guard met een wel heel spannende act en -de winnaar- de rap-act van de Bass-line. Een superavond! Nummer vijf is voor het “open-weekend” dat Jubal na de finals organiseerde om zoveel mogelijk leden te werven voor het nieuwe seizoen. Zelden kwamen daar zoveel mensen op af. Het mooiste is natuurlijk als deze mensen een lekker wurgcontractje ondertekenen en zo nooit meer van Jubal afkomen. Veel mensen zijn er ingetrapt en dat heeft waarschijnlijk te maken met de nummer vier.

We gaan! Dat waren de twee woorden die de voorzitter uitsprak op de ledenavond. Waar naartoe, vroeg iedereen zich af.... Al snel kwam het verlossende antwoord: we gaan naar de USA. Lekker relaxen, beetje rondkijken, gokken, shoppen en oh ja.... ook nog een beetje drumcorps beoefenen. De voorbereidingen zijn in volle gang: de vliegtickets zijn wat aan de dure kant, dus er bestaat nog een kans dat we de boot van de voorzitter nemen. Nummer drie: Het begon als een mega-rel in 2004 en het dreunde nog een aardige tijd door in 2005. Maar uiteindelijk kwam alles toch weer op z’n pootjes terecht. Onze collega’s uit Hilversum waren het inschrijfformulier voor de DCE finals 2005 kwijtgeraakt en kwamen daardoor op een wachtlijst te staan. Op een vijfde plaats geloof ik. Maar omdat er altijd weer corpsjes zijn de met volle moed beginnen, maar pas halverwege het seizoen gaan beseffen dat ze beter kunnen stoppen, verdween de wachtlijst als sneeuw voor de zon. En dus was er gelukkig toch weer een finals met de twee Nederlandse toppers. Nou ja... twee toppers. Die ene kwam niet verder dan een derde plaats... foutje. Contest Kortijk verdient in mijn ogen de verdienstelijke tweede plaats. Inderdaad dat goedbezochte contest mét Jubal...... en de Blue Devils deden ook mee. Duizenden mensen kwamen op dit evenement af. Het was prachtig weer, goed georganiseerd en de sfeer was fantastisch. De Blue Devils waren hot, het publiek was hot: kortom gewoon een heerlijke dag. Drumcorps zoals drumcorps bedoeld is, daar kan geen WMC tegen op.

Numero Uno..... Italië. Voor mij persoonlijk hét (figuurlijke) hoogtepunt van het jaar 2005. Als ik terugkijk op het Jubal-jaar 2005, dan zie ik direct weer die Italiaanse zon, die pittoreseke dorpjes, dat gezellige stadion en de leuke mensen. Ok, we stonden een week in het voorprogramma van de Blue Devils, maar dat zie ik als een eer. De Italianen waren er niet minder enthousiast om. Zelf wisten we het ook aardig gezellig te maken, met openlucht-disco’s, openlucht-bioscopen en andere nachtelijke gebeurtenissen waar ik het verder maar niet meer over zal hebben. Een perfecte week zonder noemenswaardige wanklank; kortom mijn nummer één, één, één (echo!) Zo, dat was ‘m weer. Uiteraard volgend jaar weer een top tien. En dan staat op nummer 1, nummer 1... denk daar maar eens over na. Goede jaarwisseling, ook namens vrouw en kind. A.P.