Kennen jullie dat? Van die deuntjes die in je hoofd zitten en er maar niet uitgaan. De laatste jaren overkomt me dat voornamelijk met kinderliedjes. Niet omdat ik kinderliedjes in één keer leuk ben gaan vinden, maar omdat er een kleine spruit rond hobbelt die helemaal wild wordt van Bassie en Adriaan, Kabouter Plop en Piet Piraat (“Piet Piraat, Piet Piraat, schip Ahoi Hoi Hoi….”) De meest truttige en oubollige liedjes schieten door m’n hoofd en worden, tot verbazing van collega’s en vrienden, door mij hardop gefloten of gezongen. Ik heb weleens iemand horen uitleggen, dat liedjes die blijven hangen, hoe irritant ook, de beste liedjes zijn. Maar ik baal ervan dat die melodietjes maar niet weg gaan.

Ik heb er weer zo’n melodietje bij. Eén keer horen, en ik weet zeker dat je het de hele dag, week of maand bij je draagt. Het gaat om een nummer uit de nieuwe Jubal-show: Sentimental Journey. Nu ik het opschrijf, gaat die automatische CD in m’n hersenen direct draaien. En ja hoor, daar gaan we weer: “Gonna make a sentimental journey, pompompom…. Lalalalalala….” In één woord verschrikkelijk. Zaterdag was de tweede ensemble-repetitie bij Jubal en daar werd dit nummer dus gespeeld. De rest van de middag, de hele avond en zelfs midden in de nacht heb ik met dit nummer in m’n kop gezeten. Waarom bij dit nummer wel, en bij al die andere nummers niet? Overigens was ik niet de enige, want bij het verlaten van de gymzaal hoorde ik werkelijk iedereen dat melodietje mompelen.

Het nummer is stokoud, te truttig voor woorden en in mijn ogen –in eerste instantie- niet echt Jubal-waardig. Maar ik moet zeggen, die versie die ik zaterdag hoorde was echt super en zelfs lachwekkend.  Zo wordt de solo gefloten. Gefloten? Ja, gefloten. En niet zo zachtjes ook, gewoon op twee vingers. Als ik dat doe, komt er een beetje valse lucht uit en verder niets. Het is echt geweldig om te zien en om te horen. Andere passage in dit oh, zo irritante nummer, is de passages met de kazoo’s. In de encyclopedie wordt de Kazoo als volgt omschreven: “De Kazoo bestaat uit een metalen of plastic pijpje met een papieren membraam in de wand. Door met de kazoo in de mond te neuriën gaat het membraantje trillen en wordt het geluid vervormd. Het geluid van een kazoo wordt door de meeste luisteraars als grappig ervaren. De kazoo wordt dan ook meestal aangetroffen in humoristisch bedoelde muziekstukken.”

En de omschrijving klopt. De kazoo klinkt omgeveer zo: “zoezoezoe….. zoezoezoezoezoezoezoeoeoe…”. Wederom waanzinnig gaaf om te zien en om te horen. Dat wordt dus lachen op de tribunes!!!! Maarrrr, alle gekheid op een kazootje, dat melodietje blijft en gaat maar door en door en door. Iedere keer weer in een andere versie, tempo of instrument, maar in mijn hersenen wordt alles samengeperst en wat over blijft is…. dat melodietje: en fluitend stap ik m’n bed weer uit. M’n vrouw wordt er gek van en m’n kind eist dat ik weer overstap naar Bassie en Adriaan.

Het allerergste is dat het pas begin maart is. Alle repetities, concerten, contest, taptoes, toegiften én een USA-tour bij elkaar opgeteld, verwacht ik dit nummer nog zo’n 2367 keer te horen dit seizoen. “Gonna make a Sentimental journey, gonna set my hart at ease, gonna make a sentimental journey, to renew old memories…. padaaaaaaa, lalalalalalaaaaaa, lalaaaaaaaaaa….” Zucht, ik vrees dat ik dát niet ga trekken. Wellicht is nazorg een optie, voor leden en fans die er helemaal gek van worden.

A.P.