Ik heb m’n column er nog eens bijgepakt, na het camp van vorig jaar. Razend enthousiast was ik over het product. Een goed programma en een leuke show om te zien. (Weten jullie nog wat we vorig jaar speelden?) En wat waren we al ver! Tja, we weten allemaal hoe het seizoen is afgelopen. Niet echt slecht, maar ook niet helemaal toppiejoppie. En wat hebben we gedurende het seizoen een hoop wijzigingen gehad in het ledenbestand, om gek van te worden. Probleempje hier, crisisje daar... het hield maar niet op. En het begon toch allemaal zo voortvarend op dat camp in Someren? Hoe heeft het zover kunnen komen.

Het is dus uiterst gevaarlijk om nu wederom een lyrisch verhaal op te pennen over het jongste paascamp, dat afgelopen weekend  plaatsvond in  Summeren. Het was, net als vorig jaar, verbazingwekkend om te zien hoe ver de groep is met het programma the Chase. Het muzikale deel is in concert-opstelling al “CD-waardig” en showtechnisch was de club nog nooit zo ver in deze periode van het seizoen. Lovende reacties vang ik op: “Eindelijk een brass met een volle, warme sound.” De guard heeft stoere dansjes, de pit is groot en goed, om over die stoomtrein van het fieldpercussion maar te zwijgen, die dendert gewoon verder. Leuk om allemaal te horen, maar ik ben voorzichtiger geworden.

Het hoort er ook wel een beetje bij. Vrijwel ieder corps schrijft in deze tijd van het jaar dat het allemaal “geweldig” loopt. Dat is ook logisch, je gaat natuurlijk niet schrijven dat je nog steeds niet weet hoe je nou een écht drumcorps op het veld brengen. Of dat je muziek speelt, waar je geen bal van snapt en veel te hoog gegrepen is. In plaats daarvan lezen we opmerkingen als “een uitdagend programma”. Jubal doet daar natuurlijk vrolijk aan mee en het is aan iedere criticus om straks écht af te rekenen. Ook dan moeten we niet weglopen voor kritiek. Overigens heb ik het idee dat er sowieso altijd extra kritisch naar Jubal wordt gekeken, in vergelijking met andere clubs.

Begrijp me niet verkeerd, ook ik constateer dat “er iets moois in de lucht hangt”. Ik hoop alleen dan we het op tijd vangen en niet laten vliegen, zoals, volgens mij, vorig jaar gebeurde. Het kan ook bijna niet fout gaan met een tournee van drie weken door Amerika in het vooruitzicht. En dan al die leden, die gaan om met hun hobby alsof het hun beroep is. Ook daar kan het dus niet aan liggen. De staff misschien, bestuur? Ook dat loopt allemaal op rolletjes, het is bijna om eng van te worden. En dus kan ik niet anders constateren dat het lekker loopt, maar dat we waakzaam moeten blijven. De achtervolging is ingezet, maar er moet een moment komen dat je gaat inhalen.

Zware kost wat hierboven staat? Ach laat me, het valt wel mee, ik heb ook gewoon weer ouderwets gelachen op het camp. Ik zie niet alleen een stelletje professionals op het veld, maar ook een stelletje idioten in een donker discohol. Niemand schaamt zich voor iets en gaat er vol in met spannende acts tijdens de talentnight. De champagne vloeit rijkelijk en de kippenvleugeltjes krijgen inderdaad weer vleugels. Mooie club, gezellige club, ambitieuze club, nu nog de club waar iedereen, in Europa én Amerika, het dit jaar over heeft: en dan wel in positieve zin alsjeblieft.

A.P.