Laat ik er maar eerlijk voor uitkomen, als het al niet was opgevallen: een groot deel van de Koninginnedag heb ik in beschonken toestand doorgebracht. Op Koninginnedag mag dat, toch? Het is ook bijna onmogelijk om volledig nuchter te blijven. De dag is nog maar amper begonnen en de eerste oranjebitters komen je al tegemoet. Afslaan is een mogelijkheid, maar dat is nooit mijn sterkste punt geweest. En dus loop ik al redelijk vrolijk op de muziek af, in dit geval de warme klanken van Jubal’s Bigband, altijd een gevoel van thuiskomen. De Kerkuiltjes, dit jaar voor het eerst zonder oranje hoedjes (wat een schok!), mogen zich weer vastbijten in liedjes als “rood, wit en blauw” en “Ik heb u lief, mijn Nehederland, ik heb u lief, mijn Neeeeheeeederrrrrrrland.”

Een glansrol is wederom weggelegd voor de”de man van… leve de koningin”, hij galmde deze uitnodigende woorden over het stadhuisplein en het werd zoals altijd beantwoord met een mager en lacherig “hoera, hoera, hoera.” Hij blij, ik blij, want het hoort erbij. Daarna het nieuwe programma van Jubal. Wat een club, lekker groot, veel nieuwe gezichten… leuk, leuk, leuk. De opener knalt er lekker in, het tweede nummer is een soort moderne versie van “hava nakila hava”, een aanstekelijk deuntje met een aantal valse toeter-akkoorden er doorheen, grappig. De ballad is prachtig en wordt natuurlijk alleen maar mooier….. en dan part 4. Dat valt bij mij in de categorie “hogere muziekkunde”, maar nu het elke week beter wordt uitgevoerd, begin zelfs ik het te waarderen. Het resultaat zal zijn dat ik in september waarschijnlijk weer het hardst loop te schreeuwen.

De show is afgelopen, effe bijkomen. Gelukkig nodigt de burgemeester ons uit voor…. een oranjebitter. Afslaan wordt gezien als een belediging, dus… vooruit dan maar, één oranjebittertje, en nog één, het worden oranje-mixjes (oranjebitter in een glas jus d’orange, ooit geleerd van een paar snare-spelers) en die smaken prima. Het laat zich raden dat het een gezellige bedoeling wordt bij de burgemeester. Maar aan alles komt een eind. Zoals altijd verlaat ik samen met een paar anderen als laatste de zaal en ga af op mijn volgende doel. De boot van de voorzitter, die ligt op misschien wel de mooiste locatie van Dordt, in de historische haven tegenover de Grote Kerk. Het is inmiddels een traditie geworden om op die prachtige boot even op de koningin te proosten. De groep wordt ieder jaar groter, en na dit stukje denk ik dat het tijd wordt voor een nog grotere boot.

Gelukkig, we worden ontvangen met een oranjebittertje, daar had ik nou nét zin in. Op de boot wordt de ochtend geëvalueerd en vooruit gekeken naar de middag. Want eindelijk hebben we weer eens een taptoe op Koninginnedag, in het centrum van Dordt. Het is niet alleen het debuut van Jubal en Jong Jubal, maar ook van onze vrinden uit Hilversum. Reden genoeg voor een gezellige vooruitblik onder het genot van een oranjebittertje. We vervolgen onze Koninginnedag-tournee en lopen richting Statenplein voor de taptoe, het is razenddruk en beregezellig, nooit geweten dat dat in Dordrecht ook kan.

Dan de shows waar we voor kwamen. En ik moet zeggen, die werkten redelijk ontnuchterend. Het was allemaal nog niet best wat ik zag. Beatrix speelt Queen, dat snap ik tenminste, maar daar was ook direct alles mee gezegd. De lovende woorden zijn (nog) niet waargemaakt. Nou niet direct op de barricade, want ik voeg er ook direct aan toe dat het bij Jubal niet veel beter was. Veel kromme tenen gehad en een aantal keer gingen de haren overeind staan…. en dat was geen kippenvel. Het is de zure appel waar we ieder jaar met z’n allen door heen moeten. In gedachten heb je nog het september-niveau, maar helaas…. we zijn weer terug bij af, een vorm van zelfkastijding, want we kiezen er zelf voor om ieder jaar te verversen. Het is nu eenmaal zo, niets aan te doen. Het kan alleen maar beter worden, en dat geldt natuurlijk voor iedereen.

Van al die shows krijg je al snel een droge mond, tijd voor een drankje in het clubhuis. Daar is het een gezellige boel, omdat de korpsen er omkleden. Een biertje voor de verandering. Proost, op het nieuwe seizoen, het gaat weer spannend worden, dat weet ik na deze Koninginnedag al wel....

a.p.