Na een busreis van zo’n 16 uur, is Jubal weer thuis. Iets voor drieën, zondagmiddag, draaide de bus van de Meibloem de Jan Ligthartlaan in. Voor het clubhuis stonden tientallen ouders. Zaterdagavond vertrok Jubal vanuit Ferrara en nu is de tour echt voorbij. Jubal kijkt terug op 9 fantastische dagen. Hard werken, goed eten, leuke feestjes, enthousiaste Italianen, slechte shows, geweldige shows, kleine dorpjes, grote steden, regen, maar vooral veel zon: wat hebben we veel meegemaakt!
Zaterdagavond tien uur, Ferrara: Jubal is net klaar met z’n laatste show op Italiaanse bodem. Het is nog zeker 25 graden en op straat ontstaat een gezellige chaos. Leden kleden zich snel om, de truck wordt ingeladen en onder het genot van een drankje wordt de week geëvalueerd. Wat is er een hoop gebeurd. Een week eerder hadden we onze eerste show in Italië, in Busto Arsiszio op de Italiaanse showband kampioenschappen, wat een drama was dat. Alles wat fout kon gaan, ging in onze ogen fout. Mensen op de tribune vonden het best mooi, maar de leden waren ontevreden. Nou, ze hebben zich gerevancheerd. Met een aangesterkte ploeg (ruim 10 leden zijn in de loop van de week nog gekomen), en na veel repetitie-tijd, werden vrijdag en zaterdag twee topshows neergezet die alle ellende doen vergeten en ons vol vertrouwen naar het naseizoen zullen brengen.
Die zaterdagavond in Ferrara is dus de afsluiting van een mooie week. Iets na elven vertrekt de bus weer naar Nederland. We worden uitgezwaaid door leden die hun vakantie er aan vastplakken en Jubalfans die met eigen vervoer terugrijden naar huis. In de bus is het feest, want met opgeheven hoofd en vol trots verlaten we dit prachtige land. We hebben enorm genoten, de groep is hechter dan ooit en de show “Lost” staat volledig op de rit en in de startblokken voor een mooi naseizoen. Feest in de bus, maar na een paar uur worden de oogjes kleiner en rond één uur is het stil. Moe, moe en nog eens moe. De meesten worden om negen uur wakker gemaakt door de voorzitter, we zitten dan al een uur voor Luxemburg. Daar wordt een wegrestaurant bezocht, en om tien uur rijden we door voor de laatste etappe.
In Antwerpen worden onze Zeeuwse en Belgische leden afgezet, dat scheelt ze weer een paar uur, en dan is het nog een uurtje rijden. Er worden door staff en bestuur nog een paar leuke toespraken gehouden en voor we het weten zien we de Moerdijkbrug, we zijn bijna thuis. Voor het clubhuis hebben zich veel ouders, broers, zussen, vrienden en andere Juballers verzameld die vol verwachting zijn van de aankomst van de bus. Als de leden uitstappen wordt het een chaos van omhelzingen, klappen, lachen, huilen; een mooi tafereel! Er wordt aan de bar in het clubhuis nog wat nagepraat, de meeste leden gaan lekker snel naar huis, naar het eigen bed, de eigen wc en de Hollandse pot.
De tour was intensief. In totaal waren er negen (!) shows voor publiek, zeven streetparades, vier concerten en tientallen uren repetitietijd. Maar het is allemaal niet voor niets geweest. Het bestuur heeft voor de komende jaren alweer velen contacten gelegd met impresario’s en organisaties, want dit is voor herhaling vatbaar. Italianen waren laaiend enthousiast, ze wilden met ons op de foto en de boosterstand heeft goede zaken gedaan. Vooral de eerste helft van de tour, in die kleine stadjes kochten leden van plaatselijke bands zich helemaal scheel aan t-shirts, cd’s en dvd’s.
De gezelligheid onderling, maar ook de saamhorigheid met andere verenigingen is uniek geweest. Het is prachtig om te zien dat twee verenigingen die elkaar op het veld al tientallen jaren tegenkomen en in een eeuwige tweestrijd verwikkeld zijn, samen zo’n leuk feest kunnen vieren. Daarvoor geldt maar één woord: respect! Juballers die vorig jaar mee zijn geweest naar Amerika zagen veel overeenkomsten, natuurlijk was die reis nog veel intensiever en langer, maar in de kern komt het op hetzelfde neer. Met een groep mensen een mooie reis maken om je hobby zo goed mogelijk uit te voeren en om er weer beter van te worden, als mens en als vereniging. Nou, dat is gelukt!
Bestuur en staff wil iedereen bedanken die deze tour heeft mogelijk gemaakt. Bovenal natuurlijk de leden zelf, maar natuurlijk ook de buschauffeurs, de vrachtwagenchauffeurs, de support-staff, de booster, de filmers, fotografen, het internetteam , de fans die de moeite nemen om te komen kijken en de mensen thuis die vol belangstelling alles hebben gevolgd. De komende twee vrijdagen wordt er nog gewoon doorgerepeteerd op Rijkswaterstaat, daarna is het vakantie tot half augustus. Over een paar weken wordt het (wederom intensieve) schema voor het naseizoen bekend gemaakt, met daarin waarschijnlijk ook nog een repetitieweekend. Kortom, rust allemaal uit, geniet na en verheug je op al het mooie wat nog komen gaat. Voor de laatste keer… Ciao!!!
Lees alle verhalen van de afgeloppen week nog een keer na door op de homepage op "nieuws" te clicken, je krijgt dan het hele overzicht. Houdt de gallerij de komende dagen in de gaten voor de honderden foto's. Ook zal er in de loop van volgende week een filmpje verschijnen. Verder zal er op de ledensite op de linkdump vele privé-foto's verschijnen.