Jubal is er niet in geslaagd om de Europese titel te prolongeren. In een zinderend Sparta stadion behaalde Jubal de derde plaats met 88,95 punten. Verder won het corps de captions Brass en Visual (tie). Dat het spannend zou worden, wisten we. Uiteindelijk was het verschil in de top drie slechts 1,1 punt. Jong Jubal kon de Europese titel wél mee naar huis nemen. Het was een geweldige dag waar beide Jubal korpsen zich van hun beste kant hebben laten zien aan duizenden toeschouwers.
Uiteindelijk kwam Jubal dus net iets te kort. De weg naar de eerste plaats kon niet worden gevonden, wat het thema “Lost” wel weer ten goede komt. De finals-show was één groot muzikaal en visueel spektakel, maar was helaas niet helemaal foutloos. Het publiek genoot zichtbaar en beloonde de show met een staande ovatie van de 20 tot de 20. De reacties waren geweldig en al snel werd duidelijk dat het een spannende top drie zou worden. Jubal feliciteert Senators met hun geweldige show, de Europese titel en gewonnen captions, Senators congratulations! Verder gaan felicitaties uit naar Beatrix met hun lekkere Queen-show, hun tweede plaats en caption. Ook gaat waardering uit naar de perfecte organisatie. DCE-mensen…. klasse!
Finalsdag, een dag waar lang naar uit wordt gekeken. Het einde van een seizoen dat zich kenmerkt door de nodige ups and downs. Maar de septembermaand verliep zeer goed en dus waren we er klaar voor om in Rotterdam een topshow neer te zetten. Donkere wolken pakken zich samen als Jubal zich om half elf verzamelt bij het clubhuis. Na een kort busritje komen we aan in Rotterdam. Rond het stadion hangt dat lekkere drumcorps-sfeertje. Het blijft gelukkig droog. De Jubal karavaan heeft dan inmiddels z’n tenten al opgeslagen aan de zijkant van het stadion. Rustig wordt er omgekleed en worden de spullen gepakt voor de warming-up. De omgeving rond het Sparta-stadion is inmiddels bekend terrein, dus werden de bekende plekjes opgezocht.
Na een goede warming-up is Jubal klaar voor de prelims-show. Precies als Jubal start met z’n optreden begint het hard te regenen. Erg vervelend en zeker in het begin merk je dat er wat terughoudend wordt gespeeld en gelopen. Ondanks de snelheid, valt gelukkig niemand. De show verloopt netjes, maar de intensiteit zit er nog niet echt in. Toch is de staff na afloop tevreden, want dit was voor een middag-show (niet het sterkste punt van Jubal) helemaal niet verkeerd. Jubal behaalt een tweede plaats en kan zich gaan opmaken voor Jong Jubal.
Jong Jubal staat het hele jaar al bovenaan, maar moet het nog wel even waarmaken bij de DCE finals. Nou, dat doen ze! Wat een geweldige show, volgens velen de beste van dit seizoen. Het publiek reageert zeer enthousiast, maar daarna is het wachten op de uitslag. Jong Jubal wint overtuigend en kan de DCE vlag mee naar huis nemen. Jongens en meiden, geweldig! De overwinning wordt gevierd met kinderchampagne onder toeziend oog van trotse ouders en Juballers. Als beloning mag Jong Jubal ’s avonds hun kampioens-show voor een volle tribune nog een keer doen.
Aan het einde van de middag wordt er in de grote tent achter de truck gegeten; hamburgers, soep en een lekkere salade. Ook is er nog tijd om even een groepsfoto te maken bij de stand van onze sponsor Dynasty. Leden kleden zich om en nemen tijd om een beetje bij te komen, rond te lopen en de boel te evalueren. ’s Middags is namelijk al duidelijk geworden dat het vooral gaat tussen Senators, Jubal en Beatrix. De voorsprong van Senators is 1,6 punt, veel… maar te overbruggen. Het zit er gewoon echt in! Wie had dat in mei nog kunnen denken. Al snel gaat de knop om en is er nog maar één doel voor ogen; de perfecte finals-show neerzetten.
Alle sections gaan wederom hun eigen weg. De drumline bouwt een compleet tentenkamp op om droog te kunnen repeteren. Verder wordt een vuurkorf neergezet, een gaaf gezicht. De gezichten zijn bij alle Juballers gespannen. De warming-ups verlopen prima en iedereen heeft er super veel zin in. De hoofdtribune zit dan al tjokvol met enthousiaste drumcorps-liefhebbers. Als defending European Champion mag Jubal als laatste optreden.
De show staat als een huis, wat een emotie, wat een energie komt er van dat veld af. In part 1 zit helaas een dipje door een redelijk groot balans probleem, gelukkig wordt dat uiteindelijk weer opgelost. Verder verlopen niet alle solo’s even vlekkeloos en worden er hier en daar onnodige individuele foutjes gemaakt. Maar het publiek zit er niet om naar oneffenheden te kijken, zij willen gewoon genieten van een op en top drumcorps-show. Jubal gebruikt het hele veld, neemt risico’s, is origineel en brengt humor en spektakel in tien minuten show. Het publiek gaat volledig uit z’n bol, het kasteel is echt te klein. (Ook zo genoten en denk je: dat wil ik ook! Kom 13 oktober naar onze open-dag in Dordrecht.)
Na afloop de gebruikelijke taferelen. Leden vallen elkaar in de armen en genieten na. Veel tijd is daar niet voor, want als snel moet opgesteld worden voor de Olympic Retreat. Altijd weer een mooi moment om al die korpsen het veld op te zien komen. De uitslag laat nog even op zich wachten, maar al snel komt de speaker mét strikje met het verlossende woord. Vanaf de nummer drie wordt het natuurlijk pas echt spannend. Derde plaats….. Jubal! Jammer, er had meer in kunnen zitten, maar je hebt het niet zelf in de hand en de concurrentie is moordend. De verschillen blijken klein te zijn, Beatrix weet een plaats te stijgen en voor het eerst gaat de Europese titel naar Engeland.
Dan de awards, het kan veel Juballers weinig meer schelen; het ging immers om de titel. Toch zijn we aangenaam verrast als we horen dat we de beste brass van Europa hebben en dat we samen met Senators de best visual award mee naar huis nemen. Na de Olympic Tune is het nu ook bij DCE “dismissed”, geen afmars dus…. Het wordt een heerlijke chaotische bedoeling, Juballers feliciteren massaal de nieuwe Europese kampioen en Beatrix, gaan met elkaar op de foto en lopen naar de voorlijn om bij ouders of vrienden even een slok bier te halen. Jubal verlaat het veld en gaat naar de truck. Het is gezellig, natuurlijk is er teleurstelling, maar de tevredenheid overheerst. Als laatste verlaat Jubal Rotterdam, we zijn niet meer “Lost”, de weg naar huis wordt snel gevonden.
In het clubhuis is dan al een feest aan de gang, alsof we toch kampioen zijn geworden. Onder luid applaus worden we binnengehaald door onze gasten van Kidsgrove Scouts, die in het JMC slapen. (Nou ja, slapen?) Het clubhuis staat bomvol en de biertap staat niet stil. Tot een uur of zes (!!!) is het party-time. Wat een geweldige sfeer en wat hebben we toch een superhobby met z’n allen.
Jubal kijkt terug op een heerlijke dag en gaat zo snel mogelijk weer vooruit kijken naar al het moois wat nog komen gaat. Volgende week nog een “wedstrijd” in het Franse La Gorque, misschien nog een optredentje in december én een nieuw programma dat binnenkort op deze site op zeer originele manier zal worden onthuld. Jubal heeft de weg weer gevonden en gaat met een jonge, en nu ook wat meer ervaren ploeg, naar het nieuwe seizoen.