Het blijft een bizar fenomeen. Met z’n allen leef je maanden naar het hoogtepunt van het seizoen toe. De grote dag breekt aan, de tribune zit vol, de korpsen zijn op hun best en dan…. het drumcorps-seizoen spat uiteen. De DCE-finals zitten er op, einde oefening, douchen en naar huis. Geen optredens meer, geen buitenrepetities meer, niets van dat alles. Gewoon opstaan en weer opnieuw beginnen. Natuurlijk wordt er nagepraat, maar dat ebt snel weg en voor je het weet is het weer back to basic.

En waar vroeger nog wel eens een stevige ruzie ontstond naar aanleiding van de finals (mooie tijd was dat), nu is iedereen blij en tevree. Geen affaires, zelfs niet heel klein, geen gedoe over partijdige juryleden, geen conflict over onsportieve leden, helemaal niets! We zijn met z’n allen brave drumcorps-burgers geworden die elk woord op een weegschaaltje leggen. Vrede op aarde lijkt het credo en eerlijk gezegd vind ik het ook wel best. Natuurlijk blijf ik m’n vraagtekens houden bij een aantal uitslagen, maar als ik daar nu een hele boom over op ga zetten, dan ben ik in het huidige, vredelievende klimaat al snel een zeikerd die niet tegen z’n verlies kan. Of zoals Bassie en Adriaan dat altijd zeiden: “Hou je rustig, rustig, rustig…. hou je rustig, kalm en stil.” (mooie tijd was dat…)

Enige uitzondering daarop zijn de Engelsen. Die nemen in de regel geen blad voor de mond en roepen wat ze vinden. In dit geval is de boodschap wat eentonig. Engeland heeft gewonnen! Normaal vechten ze elkaar in de DCUK, BYBA of hoe-het-ook-mag-heten-competities de tent uit, maar nu heerst daar een groot “wij”- gevoel, te vergelijken met de verbroedering als het Nederlands Elftal weer ergens verliest op een groot toernooi. Als ik de diverse forums en gastenboek afstruin dan lees ik over het algemeen dat Engeland de hele pot heeft gepakt. Gemakshalve wordt vergeten dat een aantal prijzen in z’n geheel of gedeeltelijk in Nederland is gebleven. Maar gun ze dat pleziertje ook een keer.

Verder lees ik weinig over de DCE finals. Tja, de Federatieband is boos dat ze finals niet hebben gehaald. Demonstratief zijn ze ’s avonds naar de bioscoop gegaan in plaats van naar de finals-avond. Echte drumcorps-liefhebbers! Anderen voorspellen weer dat de uitslag van vorige week zaterdag met daarin veel Engelse deelnemers nog maar het begin is, het begin van de volledige Engelse dominantie. “Want de Nederlandse corps gaan niet vooruit en hebben niet het Wow-effect.” Ik zou zeggen, vraag dat maar eens aan het publiek. (Misschien kunnen we de applaus-meter eens introduceren.) De tribune nog gezien bij de toegift? Inderdaad, die was nagenoeg leeg, hoezo “Wow-effect”? Ik heb maar bij twee korpsen een “wow-moment”gehad en het zal jullie niet verbazen dat die korpsen allebei uit Nederland kwamen.

Begrijp me niet verkeerd, ik geloof ook in een Engelse opleving. Het verleden heeft echter ook al meerdere malen aangetoond dat het daar aan de andere kant van het kanaal ook weer net zo makkelijk kan instorten. Dat is niet te hopen, want de competitie krijgt door dit fenomeen allerlei dubbele lagen wat het wel weer leuk maakt. De eeuwige “strijd” tussen Jubal en Beatrix, maar ook de Engelsen tegen d’n Hollanders, de felbegeerde captions en natuurlijk korpsen als Juliana en, wie weet in de toekomst, Millenium die zullen blijven proberen om de gevestigde orde van de troon te stoten. Erg interessant allemaal!

Eén ding is zeker: niemand zal op z’n lauweren gaan rusten. Dat kan in het huidige klimaat niet meer. Er zal volgend jaar nog harder worden gelopen op het veld, met mijn persoonlijke kanttekening dat het geen marathon is maar een drumcorps-wedstrijd. De decorstukken zullen groter zijn, de programma-concepten nog vager en we struikelen in 2008 over de blije acteurs die worden ingehuurd om de shows nog een beetje op te leuken. Oh ja, alles zal ook cleaner moeten. We gaan met een liniaaltje op de tribune zitten om de intervallen op te meten. De verrekijker gebruiken we om de loopstijl te beoordelen en met stem-apparaten luisteren we of alles wel zuiver wordt gespeeld Ik hoop dat we in de tussentijd ook nog een beetje tijd hebben om te kunnen genieten! Laat het nieuwe seizoen maar beginnen, kom maar op!

a.p.