Het is moeilijk om na zo’n trieste week de draad weer op te pakken. Maar ik weet zeker dat Wim, als vaste A.P.-lezer (waar ik uiteraard zeer trots op ben), niet anders had gewild. En dus gaan we het weer hebben over futiliteiten, die uiteraard helemaal nergens over gaan en er totaal niet toe doen als je beseft wat we afgelopen week weer met elkaar hebben meegemaakt. Het leven gaat door, het is cliché numero uno, maar een waarheid als een koe. Ik sterk me altijd maar met de gedachte dat iemand die niet meer onder ons is, wellicht op afstand alles blijft volgen. Bewijs heb ik daar niet voor, volgens mij heeft niemand dat, maar het is wel een fijne gedachte! En dus gaan we verder met de zoveelste A.P in deze donkere dagen voor kerst. Speciaal voor Wim en natuurlijk alle andere lezers.

Eigenlijk valt er weinig te melden, zeer gebruikelijk in de winter. Ik heb de laatste jaren eens teruggehaald, en altijd in deze periode van het jaar loop ik te mopperen over het gebrek aan nieuws. Dat was zo, is zo en zal altijd zo blijven. Leuk om te melden is natuurlijk dat Jong Jubal voor het eerst in zijn lange bestaan gaat meedoen aan de winterguard-competitie. De swingende muziek dendert de sporthal al uit en die schattige meiden zijn bloedfanatiek. Als het de grote zus niet lukt, dan maar de jonge meiden van Jong Jubal. Maar goed, dat betekent ook dat ik deze winter in ieder geval één keer verplicht naar een winterguard-contest moet. Ik ben me er nu al geestelijk op aan het voorbereiden.

Ik kan kiezen uit Aalsmeer, Hilversum, Waalwijk en Goes. Aalsmeer valt af, want dan sta ik op de lange latten. In Hilversum kom ik al iets te veel, maar is aan de andere kant natuurlijk wel erg gezellig om me onder te dompelen in het blauwe geweld. Waalwijk is het dichtst bij en “Hoes” is in m’n eigen, oude, vertrouwde provincie. Kortom, ik heb nog even tijd om een keuze te maken. Het kan zijn dat ik er niet uit kom en m’n keuze over het seizoen til. Dan wordt het volgend jaar, echt… Maar ach, die meiden verdienen het om aangemoedigd te worden. Laat ik overigens wel even een voorstel doen, bij Jong Jubal spreken we gewoon over een winterguard en niet over een unit. Als ik dit woord één keer hoor op m´n eigen clubje ga ik gillen.

Intussen is DCE druk in de weer met het nieuwe seizoen, als ik het goed begrijp zijn ze overal de DCE-euro aan het invoeren, of zoiets… Het is te saai voor woorden, maar blijf toch maar even doorlezen. De gedachte is mooi. Geen onderlinge verschillen meer, maar één duidelijke standaard, de DCE-standaard. De metafoor die wordt gebruik… geen verschillende munten, maar één sterke euro! Alle drumcorps organisaties in Europa komen in aanmerking voor een DCE certificaat. Daarmee krijgen we één uniforme Europese samenwerking (wakker blijven!!!) en moeten uitslagen van gecertificeerde wedstrijden voortaan met elkaar vergeleken kunnen worden. Uitgerekend het Engelse DCUK hoort bij de eerste organisaties die door de koningin zo´n certificaat uitgereikt zal krijgen. Inderdaad het land waar ze nog steeds links rijden en geen euro hebben. Als dat maar goed gaat, het blijft een dwars volkje.

Ook DCN heeft de samenwerking met DCE `officieel` bekrachtigd. Een lachertje natuurlijk, want als de samenwerking tussen DCE en DCN nog steeds niet officieel was, dan weet ik het niet meer. DCN kan niet zonder DCE en rukt bij ieder contest het hele DCE-blik open om aan voldoende helpende handen te komen. Maar goed, niet te cynisch, het is misschien allemaal wat formeel (nog wakker?), het is een goede zaak dat je als corps nu eindelijk weet waar je aan toe bent. Als wij volgend jaar aan een contest in Turkije of Polen meedoen, dan moeten die punten te vergelijk zijn met -pakweg- Millenium (heb ik weleens gezegd dat die heeeel goed zijn?) in Italië. Daar heb je nou eenmaal dit soort saaie afspraken voor nodig. Misschien kan het WMC ook proberen een DCE-certificaat binnen te slepen, dan weten we in ieder geval dat het daar misschien ook nog goed komt.

Anders nog iets? Ach, we worden al maanden platgebombardeerd met lange verhalen over de Field Band Organisation in Zuid-Afrika. Slaan jullie die verhalen ook steevast over? Ik heb toch maar eens moeite gedaan om me er (kort) in te verdiepen. Het is een initiatief om kansarme kinderen te helpen. Door ze onderdeel te laten uitmaken van een muziekkorps kunnen ze zich verder ontwikkelen, waar muziek allemaal niet goed voor is. Regelmatig worden clinicians overgevlogen om te helpen, waaronder veel Belgen. Nooit geweten dat België zo'n vooraanstaande rol speelt in marching/showband-wereld. Toch een beetje merkwaardig. Uit Amerika, Engeland en zelfs Nederland gaan er vaak clinicians naar België om daar de boel een beetje op te frissen en die Belgen gaan vervolgens met `onze kennis` naar het zonnige Zuid-Afrika om te helpen. Een nieuwe regering vormen kunnen ze niet, maar slim zijn ze wel!

Waarom ook niet, het helpen van kansarme kinderen past in de kerstgedachte. Ik ga de boom maar eens optuigen.

a.p.