Zoooo, liggen de vuurpijlen klaar? Oliebollen gebakken (of laten bakken), champagne koud? Mooi zo, dan kan het nieuwe jaar beginnen. Maar voordat het zover is, eerst nog even een terugblik. Op deze laatste dag van 2007 is het weer tijd voor een lijstje Jubal-hoogtepunten. Ik moet zeggen: ik had er dit jaar wat moeite mee om er tien bij elkaar te sprokkelen. Daaruit valt op te maken dat 2007 best een aardig jaar was, maar nou ook weer niet super bijzonder. Het was ook bijna onmogelijk om 2006 mét de Amerika-tour en mét het kampioenschap te overtreffen. Maar toch, als ik weer een beetje graaf in mijn geheugen (altijd lastig) komen er weer mooie herinneringen boven aan het afgelopen jaar. Dusssssss, hier zijn ze: mijn tien meest memorabele momenten.

Het onderwerp dat op de tiende plaats is terecht gekomen, had net zo goed op nummer één terecht kunnen komen. Want kent u die mop van die Juballers die naar Maleisië gingen? Nou, ze gingen niet! Direct na de finals hield het Jubal een paar maanden in z’n greep. De deal was écht bijna rond, maar werd toch op het laatste moment afgeketst. Terecht, maar zeer jammer. En even voor de duidelijkheid: ook Jubal heeft in het verleden veel wazige optredenaanvragen gekregen voor Dubai, Turkije, Thailand en ga zo maar door. Dat soort aanvragen werden bij voorbaat al terzijde gelegd, omdat het een uitnodiging betrof voor “een groot international muziekconcours”: het eufemisme voor “je moet het wel zelf betalen.” In dit geval lag het toch écht wel even anders. Maar helaas, daar hebben we niets meer aan. Voor de negatievellingen: van uitstel komt afstel. Voor de positivo’s: wat in het vat zit, verzuurt niet. Ik vond het een memorabele gebeurtenis. Het is namelijk ongelofelijk dat ruim 90 procent van het corps een week in de drukke decembermaand vrij kon krijgen. Ik hoop dat dat straks ook gebeurt als we weer eens naar Klundert, Hoogeveen of Heerde gaan.

Nummer negen. Het was ergens in het voorjaar dat de webmaster met het idee kwam om de A.P. “op te leuken” met de optie om te kunnen reageren. In het begin was ik wat huiverig, omdat ik bang was dat de ene idioot na de andere onzinnige, asociale, anonieme, onduidelijke en slecht geschreven opmerkingen zou plaatsen. Nou……. dat is gedeeltelijke uitgekomen. Tussen al de flauwekul door werden er ook grappige, interessante en goed geschreven opmerkingen geplaatst. Al met al dus een aardige aanvulling en eerlijk is eerlijk, het was ook lekker voor de kijkcijfers. Vooral op het persoonlijke vlak werd ik nog weleens “aangepakt”, tja “it’s all in the game” en we zijn nooit flauw geweest om ook maar één reactie te verwijderen. De kijkcijferhit was een nietsvermoedende column over de nieuwe shows van diverse korpsen. Een persoon die het weer eens niet had begrepen, dacht mij te hebben ontmaskerd en gooide stoer de knuppel in het hoenderhok. Ruim zevenduizend hits later verstompte de discussie en gingen we weer over tot de orde van de dag (waar ik al bij de tweede hit aan was begonnen). Volgens de internet-gegevens komen de meeste (anonieme) reacties uit Sliedrecht, Zwijndrecht en de omgeving van Hilversum. Ik zou zeggen, ga zo door en laten we er met z’n allen weer een mooi A.P.-seizoen van gaan maken.

Elk jaar is er wel een vette rel in ons wereldje, zo ook in 2007. Ene Rob van K. kwam op het lumineuze idee om een drumcorps-organisatie op te richten met de naam DCEE. Het verdient een achtste plaats. Ik hou van mensen die lef hebben, maar dit ging echt nergens over. Meneer zou The Cavaliers naar Europa brengen en ze een paar weken door Europa laten touren. Daarvoor werd een speciaal wedstrijdcircuit bedacht. Daar kon je als Europees korps ook aan meedoen, maar dan wél aan alle wedstrijden, “take it, or leave it”. Het koste een paar centen, maar dan kreeg je ook….. niets! Het werd namelijk één groot drama. The Cavaliers kregen allerlei signalen dat het niet echt lekker zat met die nieuwe sprankelende organisatie. De groene rakkers bedankten vriendelijk en het hele DCEE lag weer op z´n gat. Zoals gebruikelijk kreeg iedereen weer de schuld, behalve de man die DCEE had bedacht. Terug in je hok en vaarwel!

Op nummer zeven de absolute doorbraak van de drumcorps-filmpjes op Youtube. Moest je vroeger tot april wachten voordat duidelijk werd waar je favoriete corps mee bezig was. Tegenwoordig staat alles al in de winter breed uitgemeten op het wereldwijde web. Dat is leuk, maar soms ook verschrikkelijk. Want voordat de eerste wedstrijd is begonnen, heeft iedereen al een mening klaar op basis van één of twee slecht gefilmde filmpjes uit december of januari. En toen was de kwaliteit inderdaad nog niet echt om naar huis te schrijven. Ik weet dat er staff en besturen zijn die het hun leden hebben verboden om van bepaalde vroege gebeurtenissen in het seizoen opnamen te maken. Volgens mij valt het niet tegen te houden en kunnen we ons weer opmaken voor een stroom aan filmpjes, of we het nou leuk vinden of niet.

Ja, ook in 2007 hadden we weer een jubileum te pakken. Dit keer was het Jong Jubal dat een feestje te vieren had. De junioren bleken alweer 75 jaar oud te worden, maar de club is levend als nooit te voren. Het is één van de grootste jeugdkorpsen van het land en de kwaliteit schiet ieder jaar weer omhoog wat wel blijkt uit de Nederlandse en Europese titels van de afgelopen twee jaar. De kids kregen als verjaardagscadeautje een dagje Disneyland, er was een groot feest, een reünie én een jubileumtaptoe met collega jeugdkorpsen en grote broer Jubal. En die grote broer kan blij zijn met Jong Jubal, want ieder jaar zijn we verzekerd van een nieuwe stroom vers oranje bloed. Dát is de kracht van onze vereniging en een zesde plaats waard!

Dan nummer vijf alweer. Van de jongste naar de oudsten, want in 2007 werd ook het fossielencorps opgericht, de officiële naam van het Jubal alumni-corps, of zoals de fossielen het zelf noemen “het aalummunie-korups”. Op weg naar het 100 jarig bestaan van Jubal in 2011 en nu al zijn heel veel mensen in de weer om er een geweldig jubileumjaar van te maken. Belangrijk onderdeel wordt dus het aluminium-korps. Het klinkt nog zo ver weg, maar voor je het weet is het zo ver. Het was dan ook geen enkel probleem om nu al zo’n 150 oud-leden geïnteresseerd te krijgen om aan een reünie-korps mee te doen. Dat wordt lachen! En ik ben er van verzekerd dat menig fan in 2011 met tranen en mierentieten op de tribune zal gaan genieten van dit unieke project. Zet de ambulances met beademingsapparatuur maar klaar.

Eén van mijn hoogtepunten in 2007 was mijn hernieuwde kennismaking met het boerenkorps van het Arnhems Trompetter Korps. Als je het iedere week lukt om bejaarden naar een hoogtepunt te brengen, dan verdien je een vierde plaats in de A.P. top-10. Wanneer de boeren en boerinnen het veld betreden wordt het taptoepubliek wakker, worden de handen in stelling gebracht en kan het grote klappen beginnen. We zijn ze met Jubal dit jaar meerdere keren tegen gekomen en overal zijn de oubollige liedjes hét succes van de avond. Aan de ene kant natuurlijk een slim en succesvol concept, aan de andere kant, zegt het ook wel wat over het huidige taptoeklimaat. Komen wij met een gemiddelde leeftijd van 20 jaar een jonge, snelle, flitsende show brengen, wil het publiek alleen maar ouwe meuk.

We gaan naar de top drie. En die eervolle derde plek is voor onze dansende drumline. Het was mijn favoriete moment tijdens de show van 2007. Dansen is cool! Onze jongens van de drumline hadden dan ook iets te veel naar Dancing with the Stars gekeken en bedachten een paar sensuele dansstapjes. Het werd de hit van het jaar. Op de maat van de muziek werd er gezwierd en gezwaaid over het veld, die souplesse, die elegantie…. prrrrrrachtig! Volgend jaar de schaatsen om?

Op 2 de DCE finals. Zoals onze voorzitter zei tijdens de oudejaarsrepetitie: “Ach, je kan niet altijd winnen.” Nou, in principe kan dat natuurlijk wel! Het is alleen verrekte lastig geworden. Jubal kan dan wel een ster zijn in het creëren van staande ovaties, een ster in winnen gaat ons een stuk slechter af. We zitten er weliswaar altijd dichtbij en de verschillen worden ieder jaar kleiner, maar het feitelijk binnenslepen van de titel is niet zo eenvoudig meer. Dit jaar was er een Engels korps kennelijk beter. Ik snap het nog steeds niet, maar de tijd dat ik me daar écht druk om kon maken ligt ver achter mij. O ja, we wisten nog wel te winnen op de DCN-finals in Dordrecht. Maar ach, moesten we daar nou echt blij mee zijn? Het staat leuk en is PR-technisch goed te verkopen, maar de echte wedstrijd met alle concurrenten kwam een paar weken later. Het werd een mooie droge dag, behalve toen Jubal moest optreden natuurlijk. De show was er niet minder om, de reacties waren geweldig en de uitslag nam iedereen voor kennis aan. Het was natuurlijk ook te verwachten dat dit jaar een Engels corps zou winnen. En nee, dat was natuurlijk geen politieke uitslag, ze waren echt, echt veeeeeel beter! Laten we niet vergeten dat onze toeters de beste van Europa zijn. Dat wisten we natuurlijk allang, maar dat werd die avond in Rotterdam alleen nog maar even bevestigd.

En dan de langverwachte numero uno, uno, uno, uno (echo). Tja, het kan natuurlijk niet anders, Mijn absolute hoogtepunt van het afgelopen jaar was onze reis naar Italië. Alles kwam daar in één week samen: plezier, zon, drank, lekker eten, kwaliteit, veel publiek, saamhorigheid, zwembaden, donder en bliksem. Wat een heerlijke trip! Er valt verder weinig aan toe te voegen (en ik heb wel weer genoeg geschreven). Dit was Jubal waar Jubal voor bedoelt is!

Iedereen een goede jaarwisseling en laten we er met z’n allen weer een topjaar van maken. En als ik zo de eerste signalen hoor, dan komt dat weer helemaal goed!

a.p. (Die in verband met een lange latten vakantie zich vanaf half januari weer wekelijks zal melden.)