Eén gek heeft Koninginnedag 2009 verpest voor miljoenen Nederlanders. Het staat in geen enkele verhouding met wat de betrokkenen in Apeldoorn is overkomen, maar ook Jubal is getroffen. Want Koninginnedag beloofde een geweldige dag te worden, het eindigde in een grote teleurstelling door de afgelasting van taptoe Zoetermeer. Tuurlijk, ik begrijp het allemaal wel. Maar toch, het is nauwelijks te verkroppen dat één man de complete feestvreugde in Nederland weet te verpesten. Gelukkig ging de aubade en de taptoe op het Statenplein wél gewoon door, waardoor ik toch nog een aardig beeld heb kunnen krijgen van Jubal en de collega-muziekkorpsen.
En om maar gelijk met de deur in huis te vallen. De Italiaanse show van de Euroband was voor mij de verrassing van de dag. Toen ik een ijskar het taptoeterrein zag oprijden, dacht ik even dat er een geflipte ijscoman door de dranghekken was gereden, maar het bleek een “prop” (decorstuk in drumcorps-taal) te zijn voor de tweede show van de Euroband. Als ik ergens jeukbulten van krijg dan zijn het wel “ tweede shows”. Deze carnavalseke verkleedpartijen met makkelijke meedeinmuziekjes zijn een regelrechte belediging van ons mooie muziekhobby. Boerinnen, cowboys, piraten; het ene is nog truttiger dan het ander. Helaas denkt het publiek daar anders over, die vinden het prrrrachtig. En dus bedenken steeds meer korpsen een tweede show. U vraagt, wij draaien. (Of zoals good old Joop van den Ende altijd zei: “Als het publiek bloemkolen wil zien, dan krijgen ze bloemkolen te zien.”) Commercieel ook slim, want je biedt twee shows voor de prijs van één, en dat vinden organisaties erg fijn. Maar goed, uitzondering op de regel vond ik dus de tweede show van de Euroband. Best een origineel thema, dat Italiaans, en ook zeer goed uitgevoerd. Leuk, die potten en pannen-act, fijne arrangementen. Eindelijk eens een tweede show waar zorg en aandacht aan is besteed! En ja hoor, het publiek smulde ervan. En ik moet het toegeven, ook ik –de grootste “tweede show hater” van het westelijk halfrond- vond het harstikke leuk!
En nu ik toch met veren aan het strooien ben, ook de show van de Rijnmondband vond ik van een hoog niveau. De Rijnmondband durft het aan om de meest afgezaagde nummers allertijden te spelen. Namelijk: James Bond! Wie bedenkt zoiets? Gaan hier wekenlange vergaderingen aan vooraf totdat iemand ineens roept: “Weet je wat? We gaan James Bond doen!” En dat dan iedereen roept: “Geweldig, hoe kom je erop!” Maar zoals jullie weten sta ik overal voor open en laat ik mij niet door vooroordelen beïnvloeden. En gelukkig maar, want ook deze show staat als een huis. Wederom een stevige bak muziek, lekkere, originele arrangementen, een waar lust voor het oor. Ook de show is voor een korps als de Rijnmondband redelijk vooruitstrevend, alhoewel de jeukbulten spontaan weer op kwamen zetten toen ik de James Bond-moves voorbij zag komen. Iemand moet daar de Cavaliers DVD heel goed hebben bekeken. Maar ach, beter goed gejat, dan slecht verzonnen. En ik zal ‘m maar gelijk inkoppen. Iedereen kopieert, ja Jubal ook!
Over Juliana ben ik helaas wat minder te spreken. Om het maar even plat te zeggen: ik kan er geen chocola van maken. En daar zeg ik dan gelijk bij: NOG geen chocola van maken. Want tuurlijk, het was pas 30 april en vanaf nu is het credo: “ the only way is up.” Het thema Textures is net zo wazig als de uitvoering op Koninginnedag. Het kwam allemaal erg onzeker over en het was bij vlagen gewoon niet te horen, zo zacht werd er gespeeld. De drumline –toch een beetje het paradepaardje- was ook nog niet echt op dreef . Aan het einde hoor ik dan in één keer een potpourri van Malaguena en Zorro voorbij komen, dat snap ik niet echt, maar is wel herkenbaar. Leuk waren de spannende punten op de guard-uniformen en de dames naast mij in het publiek waren erg gecharmeerd van het ringbaardje van de drummajor, dat dan weer wél.
Is deze show te hoog gegrepen voor Juliana? Ik hoop het niet en ik denk het ook niet. Juliana heeft de afgelopen jaren bewezen pittige drumcorps-programma’s aan te kunnen en mee te kunnen strijden in de top. Maar één ding weet ik zeker: de Zeeuwen gaan hier nog een hele zware kluif aan krijgen. Ach, zie het als een uitdaging.
En dan m’n eigen clubbie. Dat was natuurlijk helemaal geweldig voor een koninginnedag. Jubal is al zo solide en zo zeker voor de tijd van het jaar. Het thema Goochelaars en Geesten zie ik eerlijk gezegd nog voor geen meter terugkomen in de show, maar ik weet dat daar de komende weken hard aan wordt gewerkt. Natuurlijk begonnen de oude rotten weer te mopperen over de herkenbaarheid die ook dit jaar weer ver te zoeken is. Maar ik heb me daar jaren geleden al overheen gezet, en ik moet zeggen; dat lucht écht op, dan hoef je je daar in ieder geval niet meer druk om te maken en kan je gewoon genieten. Inderdaad, niet heel herkenbaar, maar wel knap, gaaf, gedurfd en origineel. Er valt nog bergen werk te verzetten, hier en daar was het ronduit vals, de loopstijl van een aantal leden houdt ook nog niet over, maarrrr... dat wordt allemaal gefixed en dan zou het zomaar een “2006-je” kunnen worden, zoals ik dat op koninginnedag meerdere malen om mij heen heb gehoord. En ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik denk dat we met dit programma zelfs op het WMC hoge ogen kunnen gaan gooien. (Oh, oh wat zeg ik nou?!)
De leden zijn zo enthousiast, ze gaan er volledig voor en dat spat van het veld af. Trots als een pauw ben ik op Jubal! Het oranje bloed is harder gaan stromen en stiekem denk ik alweer aan die middentribune in Kerkrade die eind september weer helemaal oranje gekleurd is en maar één woord scandeert: “Jubal, Jubal, Jubal.....”
a.p.