We moeten door en dus laten we het grootste debâcle uit de recente geschiedenis graag achter ons. Toch wil ik er graag nog één keer op in gaan, aangezien het de afgelopen week nog behoorlijk wat stof heeft doen opwaaien. Ik moet zeggen dat ik de dagen na onze deelname aan het WMC nog steeds van de ene verbazing in de andere ben gevallen. Het meest schandalige vind ik dat we tot de dag van vandaag nog geen enkele vorm van excuses hebben mogen ontvangen. Niet voor de blunder op de videowalls, niet voor de blunder op de oorkonde en ook niet voor de rare gang van zaken rond de finale (welke finale?).

Je zou toch verwachten dat de hoge heren én dame van het WMC-bestuur en juryteam direct op maandagochtend de telefoon pakken en 078 bellen om met knikkende knieën de knoepers van fouten recht te breien. Of om toe te geven dat menig taptoe-organisatie in welk boerendorpje dan ook het beter voor elkaar heeft. Helaas, het blijft angstvallig stil. Langzamerhand beginnen we ons af te vragen of ze überhaupt wel weten wat voor stoms ze allemaal hebben uitgehaald? Ik vrees dat ze het te druk hebben met het logistieke drama dat kaartverkoop heet of met het spuiten van de lijnen op het veld wat een vak apart blijkt te zijn.

De blunders blijven zich opstapelen, want de hele week heeft er op de officiële site van het WMC een prachtige foto van Jubal Dordrecht gestaan. Klink goed, het onderschrift was alleen wat minder: “Showband Jubal uit Dedemsvaart”. Kennelijk was na alle consternatie van het afgelopen weekend nog steeds het kwartje niet gevallen. Ik hoop dat impresario’s en comité’s hier niet van in de war raken en het verkeerde Jubal op hun evenement uitnodigen. Ik begin openlijk te twijfelen aan de betrokkenheid van de WMC organisatie bij de muziekwereld. Want als je een beetje rondloopt in het wereldje dan is het volgens mij echt niet zo moeilijk om de Nederlandse korpsen uit elkaar te houden. Maar dan moet je er wel in geïnteresseerd zijn en daar gaat het volgens mij volledig mis.

Zo hoorde ik nog zoiets mafs. Iedereen weet dat een dagje WMC voor een amateur muziekvereniging behoorlijk wat geld kost, alleen al het huren van de bussen loopt vaak in de duizenden euro’s. En dan zijn er nog de brandstofkosten voor de materiaalwagen, eten, drinken en ga zo maar door. Op zich geeft dat niets, je hóeft niet aan het WMC mee te doen, je kan ook lekker thuisblijven, dat kost helemaal niks. Maar als ik dan hoor dat er per bus ook nog eens 35 euro moet worden betaald om naast het stadion te mogen staan, word ik toch echt een beetje kriebelig. In ons geval 3 keer 35 euro voor twee bussen en een truck. Moet dat nou echt? Natuurlijk is dit in het voortraject door verschillende korpsen aangekaart, we hadden –zoals altijd- “een goed punt”, maar vervolgens is er geen bal mee gedaan. Het parkeertarief zou opgelegd worden door derden, het WMC zelf zou er niets aan kunnen doen. Bij DCE, eind september in exact hetzelfde stadion, kost het in ieder geval niets. Ach, het zijn van die kleine dingetjes…

Volgens de ‘kenners’ hebben we zeer goed gepresteerd in Kerkrade en we worden dan ook volop gefeliciteerd. Toch hebben Juballers na vorige week zaterdag geen overwinningsgevoel, nee, die voelen zich vooral in de maling genomen door dat fopevenement. We worden kennelijk niet serieus genomen, terwijl wij toch heel serieus met onze hobby omgaan. Gelukkig reageren de meeste leden laconiek, tijd voor vakantie, daarna pakken we gewoon lekker de draad weer op voor een mooi naseizoen met evenementen waar de organisatie wél weet wie zijn.

Zoals die prachtige DCN-finals in het mooiste stadion van Dordrecht en omgeving, het stadion van FC Dordrecht. Kennelijk gaat het nog niet zo goed met de kaartverkoop voor 5 september aanstaande, want we worden gelokt met allerlei kinky gadgets. Wie nu kaartjes bestelt voor de DCN finals, maakt kans op schitterende petten, pennen, badges en zelfs echte sleutelhangers, maak me gek. Maar daar blijft het niet bij, wat dachten jullie van een exclusief VIP arrangement. Ook daar maak je kans op, als je maar op tijd je kaartjes bestelt. Wat houdt het VIP arrangement in? Natuurlijk twee schitterende pluche stoelen ‘op de vijftig’, maar het mooiste komt nog; je mag dineren met de DCN-crew!!!! Dat lijkt me werkelijk een fantastische ervaring, dit is geen VIP-treatment, dit is een galgenmaal. Waarschijnlijk een heerlijke bak patat bij De Smulsmurf. Na afloop staat je bedje gespreid voor een fijne overnachting in een hotel én ontbijt. Ik denk dat het pittoreske Bastion-hotel, op loopafstand, hier prima voor in aanmerking komt. Prima initiatief, volgend jaar uitbreiden met een erotische massage op de middenstip.

Kortom, niet teveel meer terugkijken en genieten van al het moois wat nog komen gaat. Ik ben helemaal opgewonden van de berichtgeving dat we in 2011 weer naar Amerika gaan. Gekscherend wordt er binnen de vereniging al gesproken over het afhuren van een eigen vliegtuig, nemen we het alumni-corps ook mee. Piloten en stewardessen hebben we ook in onze eigen geledingen, dus dat komt wel goed.

Doorgaan, gewoon doorgaan en laat die oorkonde maar zitten. Het hoeft al niet meer….

a.p.

p.s. Deze column was nog geen uur oud, of de volgende WMC-fout kwam alweer aan het licht. Kennelijk heeft de organisatie ook al moeite met het uit elkaar houden van de cijfers "1" en "7", waardoor Showband Marum nu ineens boven Beatrix komt te staan. Lekker bezig WMC, het wordt steeds lachwekkender!