We hebben weer een nieuwe ster aan het firmament. Daarvoor is bij een andere ‘star’ definitief het licht uitgegaan, die is met de noorderzon vertrokken. Bye Bye Norhern Star, welkom The Company! Zo gaat dat kennelijk in Engeland. Zonder enige vorm van emotie of dramatiek wordt afscheid genomen van een club waar duizenden mensen jarenlang plezier aan hebben beleefd. Althans dat neem ik aan, persoonlijk heb ik nooit zoveel gehad met copycat Northern Star. Maar eerlijk is eerlijk, ze hebben zich in de loop der jaren stevig gevestigd in de top van de Europese drumcorps-scène. Vorig jaar deden ze effe niet mee, dit jaar kwamen ze sterk terug met een show die mij –zoals gebruikelijk- geen tien seconden kon boeien. Hoe dan ook, Northern Star was een club die wist hoe het spelletje werkte en sloeg regelmatig een flinke deuk in het denkbeeldige pakje boter. Maar Northern Star is verleden tijd, exit, tot ziens, daar is de deur, vaarwel, toedeloe!

Ik vind het maar een vreemd verhaal. Van de één op andere dag trekken ze de stekker eruit en wordt er een doorstart gemaakt in de vorm van: The Company. Kennelijk is dit dus een nieuw drumcorps, want er wordt al openlijk gesproken over deelname aan de DCE-finals. Maar wie naar de website van The Company gaat, zal zien dat het woord ‘drumcorps’ zorgvuldig wordt vermeden. Er wordt in vage termen gesproken over ‘performance ensemble’ en ‘marching arts’ zoals alleen de Engelsen dat kunnen. De show is al net zo vaag als het initiatief: ‘Expect the Unexpected’. Het logo is een appel aan de buitenkant en een sinaasappel aan de binnenkant. Een beetje exotische groenteboer draait z’n hand daar anno 2009 natuurlijk al lang niet meer voor om. O ja, de show wordt exclusief voor ‘het ensemble’ gecomponeerd, wat natuurlijk wel heeeel bijzonder is voor een Engelse club. “Kijk waar het onverwachte je heenvoert”, aldus het ‘initiatief’. Dat zeg ik ook altijd...

Maar hoe zit het nou echt? Volgens de altijd goed ingevoerde website drumcorps.nl is de voornaamste reden om met een compleet nieuwe club te beginnen het aantrekken van nieuwe fondsen en sponsoren. Daar blijft het bij, kennelijk komt drumcorps.nl ook niet verder met dit verhaal. Merkwaardig. Is dat een reden om een club op te heffen? Opheffen is trouwens ook nog niet zo eenvoudig. Buiten de emotionele bezwaren die er zouden kunnen onstaan, stuit je bij opheffing ook op een berg praktische bezwaren. Is dat het allemaal wel waard? En zijn fondsen echt zo dom om bij een simpele naamsverandering of doorstart in één keer de subsidie kraan te openenen voor een ‘nieuwe’ vereniging? Of heet de sponsor The Company? Dat zou natuurlijk goed kunnen. Elk bedrijf in Engeland heet immers Company (grapje). Om over de kapitaalvernieting van uniformen tot briefpapier nog maar te zwijgen.

Kortom; veel vragen, weinig antwoorden. Het blijft in de stijl van het nieuwe programma allemaal behoorlijk vaag. Net als de foto’s op de site, veel wazige grasprietjes. Verder nog zaken die opvallen op de site? Ze gaan ook musicals brengen. Ik haat musicals. En natuurlijk: Ze hebben –net als de rest van de wereld van Blue Devils tot FB- een fantaaastische staff en uitstekend managementteam. Gelukkig maar! Het repetitieschema ziet er indrukwekkend uit en heeft voor een ‘ensemble’ of ‘initiatief’ verdacht veel weg van een ‘drumcorps’. Maar nogmaals, iemand die dát woord op de nieuwe site kan vinden (buiten de namen van DCE en DCUK om), krijgt van mij een goede fles wijn... en ik heb er verstand van. Kennelijk is ‘drumcorps’ een besmet woord ofzo, of iets om voor te schamen, waar ik me dan in sommige gevallen wel weer iets bij kan voorstellen. Opmerkelijk is verder dat de site van Northern Star nog steeds online is alsof er niets gebeurd is. Ook geen mededelingen over de belangrijke stap, helemaal niets. Raarrrr!

Het meest opmerkelijke vind ik, dat hier kennelijk niemand van wakker ligt. Geen verhitte discussies, geen vragen, geen emotionele afscheidsfilmpjes van NS, niets. Stel je toch voor dat het bestuur van Jubal besloot de naam te veranderen in Smulsmurf Drum & Bugle Corps, omdat het plaatselijke frietkot voor heel veel geld en frikandellen de nieuwe sponsor wordt. (Uiteraard met nieuwe, blauwe uniformen.) Leden, supporters, fans zouden massaal in opstand komen. En terecht, want je gooit je naam, en daarmee je jarenlange identiteit (daar hebben we ‘m weer), niet zomaar te grabbel. Een logootje veranderen OK, een nieuw uniformpje op z’n tijd; prima! Maar de hele club opdoeken om vervolgens helemaal opnieuw te beginnen? No way! Maar goed, wij zitten natuurlijk in een echte verenigings-cultuur en in Engeland denken ze meer in projecten, althans, dat is mijn vermoeden. En misschien zit er wel iets anders achter, iets dramatisch of financieel-technisch; dan zou ik dat graag willen weten. In ieder geval besef ik maar weer eens extrra goed (en dat zouden meer mensen moeten doen) hoe bijzonder het is om lid te zijn van een club van bijna 99 jaar oud.

Al met al een merkwaardig, maar ook wel spannend initiatief. Misschien weten ze helemaal uit het niets het hele deelnemersveld omver te maaien, dat zou een stunt zijn en dan slik ik –bij deze- ook direct al mijn zure woordjes in. Verder ben ik natuurlijk niet de beroerdste om The Company welkom te heten en succes te wensen. Onder het motto: “eerst zien, dan geloven” zeg ik: Good Luck!

A.P.