Afgelopen zaterdag heb ik me voor het eerst in mijn leven laten onderdompelen in de wereld die ‘indoor percussion’ heet. Ik moest ervoor naar Goes, maar dat geeft niets, want ik ben een Zeeuw dus dat verzacht de pijn. Even voor de leken onder ons: ‘Indoor percussion’ is trommelen 2.0 in een sporthal. Laat ik maar direct weer open kaart met jullie spelen. Het was een flinke beproeving. De afgelopen maanden was ik behoorlijk enthousiast over dit nieuwe fenomeen, maar ik moet mijn mening ietsje bijstellen. Het blijft best leuk, maar zeven keer luisteren naar een slagwerk in een galmende sporthal is wel erg zwaar. Verder is de kwaliteit van menig groep redelijk dramatisch. Gelukkig viel er daardoor ook veel te lachen. En sommige ‘units’ waren wél helemaal top, dus al met al heb ik best een leuke avond gehad.

CGN was de organiserende partij en zoals we allemaal weten hebben die het prima voor elkaar. Kaartje kopen, felgekleurd bandje om de pols en controleren maar. Niet staan, geen foto’s, niet bellen, niet lopen tijdens een optreden, niet kijken bij de warming-ups, niet achter dat lint, niet voorbij die deur, verder mag alles! Het tijdschema is tot op de honderdste seconde nauwkeurig en wordt perfect nageleefd. De presentatie is in goede handen, de jury is internationaal en de locatie is top. Kortom, complimenten! En CGN had ook een mooi deelnemersveld om te presenteren. Maar liefst zeven zogenoemde units gaven een optreden van ieder maximaal zeven minuten, dat is dus bijna een uur luisteren naar getrommel.

Premier was de enige groep die geen zin had om te lopen en bracht dus in een aparte stand-still klasse een Spaanse show. Tja, wat zal ik ervan zeggen. Ik vond het een beetje truttig. Dat gedoe met dat overdreven geklap. Ik weet het; ’t hoort bij Spanje, maar breng het eens een stapje verder. De show moet ons in Spaanse sferen brengen, maar dat kost vrij veel inbeeldingsvermogen, het blijft toch een kille sporthal. Ook een tikkeltje truttig, maar al wel een stuk muzikaler (jaha, dat kan met drummers) is de show van Advendo uit Nijverdal. De groene uniformen spatten van het veld, de show gaat over ‘gouwe ouwe’-muziek en begint met een grote radio die wordt aangezet. De groep wordt duidelijk geleid door een forse man in het frontensemble die als een ware James Last die mensen voor en achter zich weet op te zwepen, het zweet staat op z’n bovenlip. Tijdens een stil moment laat een lid een cymbal uit z’n handen vallen, dan is zo’n gymzaalvloer best hard en het geluid ook. Sorry, maar ik had een paar minuten nodig om weer op adem te komen van dit hilarische moment. Verder best leuk, maar wat braafjes allemaal. Ik krijg ook het idee dat bij sommige groepen de vaders van leden een gitaar in hun handen gedrukt krijgen en dan een beetje mogen aankloten. De speakers zetten we vooral niet te hard, want straks hoor je het nog.

De Engelsen zorgen voor meer vuurwerk, maar dan wel in de negatieve zin van het woord. Vooral Alliance was niet om aan te horen. Ze brachten een gevangenis-show, inclusief tralies enzo. De leden dragen oranje ketelpakken, de vrouwelijke cymbal-spelers lusten wel een hamburgertje. Alles was hard, harder, hardst, de versterkte pit viel volledig weg. De leden gingen zo op in hun spel, dat ze elkaar vergaten en dan is het eind ver te zoeken. Ik kijk mijn buurman aan die al met z’n hoofd naar beneden nee zit te schudden. Ik denk er geloof ik net zo over. De leden zelf vinden het prachtig en hebben een ‘air’ alsof de kampioenstitel al binnen in. Vintage, ook uit Engeland, is wat dat betreft beter te pruimen, maar op z’n Engels weer behoorlijk saaaaai. Kan ook te maken hebben met het feit dat ze als laatste aan de beurt waren en toen trok ik het echt al niet meer.

Blijven lezen, want het wordt alleen maar beter. Zo was er ook een deelnemer uit Frankrijk. Nou voorspelt dat meestal weinig goeds. Want jullie kennen de uitdrukking: Franse muzikanten zijn geen muzikanten. Ik heb in m’n leven heel wat Franse muziekclubjes mogen zien en die zijn allemaal, stuk voor stuk, niet te pruimen. Unik Star was de uitzondering op de regel, een club die melodieus alles prima voor elkaar had. Een goede balans tussen pit en field, herkenbare muziek, redelijk clean en amusant. Niets mis mee.

De top 3 was voor mij Jubal (natuurlijk), Percussion Unlimited en European X. Om met die laatste groep te beginnen. European X is ook nieuw in het circuit en is helemaal uit het niets begonnen, eigenlijk veel knapper dan Jubal die leunt op de al bestaande organisatie inclusief leden, instrumenten etc. European X is veruit de stoerste groep met de meeste flair: zwarte ‘straat-kleding’, zonnebrillen, petjes. Qua drill staat de show als een huis. Alles draait om het thema ‘dance’ en dus is er ook een gezellige jongen ingehuurd die een dansje waagt, erg goed overigens. Het trommelgedeelte is prima in orde, alleen blijft de pit een beetje achter. Redelijk dun. Maar dit is volgens mij wel ‘indoor percussion’ waar voor het bedoeld is.

Percussion Unlimited doet al jaren mee en weet al jaren te winnen. Maar ja; in het land der blinden was één oog koning. Nu is er eindelijk serieuze concurrentie en moet de club uit Loon op Zand aan de bak. Met een originele show die draait om mobiele telefoontjes, we horen allerlei samples van oude en nieuwe telefoons, een operator en tonen. Leuk, maar na een paar minuten hebben we het principe wel door. De samples zijn ook niet echt verweven in het programma, maar worden elke keer los ingestart. Dat maakt het een tikkeltje traag. Maar verder kan je goed zien dat dit een groep is waar jarenlange ervaring zit. Ervaring alleen is echter niet genoeg, repeteren mot je, en niet één keer in de drie weken, want daar ga je het in de toekomst niet meer mee redden. Het land der blinden is verleden tijd, aan één oog heb je niet meer genoeg.

Jubal heeft zaterdag enorm lopen kloten met het op- en afbouwen van die megapit. Het is ook vrij absurd om te zien met welke attributen de club het veld op komt, een eindeloze stoet apparatuur. Tja, stoer natuurlijk, maar voor het strakke tijdschema redelijk onmogelijk. Want in een minuut alles erop rijden is gewoon niet te doen. ’s Middags ging er ook van alles fout met de samples, die stonden achterstevoren en dan krijg je van die duivelse teksten. Daardoor liep Jubal flinke vertraging op, gelukkig leert de club snel en wist ze de schade ’s avonds teug te brengen naar ‘slechts’ 1,8 strafpunten (en dan nóg winnen). Jubal heeft ‘by far’ de beste pit, met de gaafste samples, gitaarspelers, drummer, enzovoort. Een enorme prestatie als je bedenkt dat er drie maanden geleden nog helemaal niets was! Het programma staat als een huis en is Jubal zoals Jubal moet zijn: spectaculair, compleet en afwisselend. Het programma is weliswaar gekocht in Amerika, maar gezien ‘de eerste keer’ lijkt me dat een zeer verstandige keus. Het ‘uniform’ is matig, ik had liever het Jubal uniform gezien, maar dat is kennelijk ‘not done’ in de indoor-scène. Aan de andere kant: het is net als met mooie fotomodellen, die kan je zelfs een vuilniszak aantrekken, en het staat nog prachtig. Die uniformen doen er niet toe, als je ziet wat Jubal in die zeven minuten brengt. In mijn ogen -en daarmee uiterst verrassend- de terechte winnaars van vanavond. Andere clubs zullen misschien een beetje zuur zijn dat ‘Jubal ook een keertje komt kijken’ en direct wint, maar de jongens hebben het echt niet voor niks gekregen en er keihard voor gewerkt.

Nog een paar algemene indrukken. Ik vind dat op- en afbreken van alle units een redelijk zenuwengedoe, waarom zo’n strak schema? Wat maakt zo’n minuutje meer of minder nou uit, het scheelt hooguit een kwartiertje en zo laat wordt het toch al niet. Kijk naar al die rotzooi die wordt meegesleept, al die kabels, speakers en weet ik veel wat, dat heeft meer tijd nodig. Bij die andere competitie IPE, maakt het in ieder geval niets uit. Sommige clubjes staan zo hard te hengsten dat dáár strafpunten voor gegeven zouden moeten worden, het levert gehoorschade op! Verder mis ik de toeters en het gras, maar we komen de winter er goed mee door. Tot slot nog de opmerking dat de pit van Jubal helaas, helaas, deze zomer weer een stap moet terugdoen, want samples, gitaren, synthesizers zijn verboden. En iedereen die het zaterdag heeft gezien (helaas vrijwel geen DCE-mensen gezien), weet dat dat dood en doodzonde is.

a.p.