Nog één keer over dat boek, dat prachtige jubileumboek “Eeuwig oranje” dat in de volksmond al de Jubal-bijbel wordt genoemd. In kan mij voorstellen dat buitenstaanders zo onderhand wel een beetje genoeg krijgen van alle berichtgeving rond dat boek. (Dat verandert wel als je het hebt gezien.) Gebeurt er nog iets anders bij die club? Jawel, maar nu even niet! Dat boek dat anderhalf jaar van mijn leven heeft gekost en het leven van vele mede-auteurs. Dat boek dat mijn AP’s vanwege tijdsgebrek heeft doen verwaarlozen. Dat boek is er nu, eindelijk. Iedereen mag het zien, aanraken, lezen. Trots als een pauw, hoe trots kan je eigenlijk zijn? Zou er ergens in Nederland een muziekvereniging zijn die een mooier jubileumboek heeft?

Zaterdag was het zover, de grote dag, de dag van de presentatie van “Eeuwig Oranje”. Het overkomt me niet vaak meer, maar ik heb er slecht van geslapen. Heb nog zelfs een paar mensen naar de drukkerij in Breda gestuurd, om extra boeken te halen, want ‘nee’ verkopen tijdens een boekpresentatie leek me geen optie. Met een groot team hebben we alles tot in de puntjes voorbereid. Maar hoeveel man komt er opdagen voor zo’n bijeenkomst? 100? 200? Het werden er ruim 300. Natuurlijk; veel Juballers, maar ook veel hoge heren zoals de burgmeester, een gedeputeerde, voorzitters van andere organisaties, pers en ook heel leuk…mensen van andere verenigingen. Ik heb ze allemaal amper kunnen spreken, had een beetje raar hoofd, laten we het daar maar op houden. Ik hoop dat iedereen het me vergeeft.

Als zo’n zaal vol staat met mensen die je lief hebt –inclusief je ouders die eigenlijk nooit bij Jubal komen- en je moet speechen over de inhoud van het boek, dan moet je toch even slikken. Ja, ook ik! Misschien had ik die fraaie taak toch aan een ander redactielid moeten overlaten, maar ik kon niet meer terug. Ik werd even overmand door emoties, wat krijgen we nou, we gaan toch niet janken op dat podium, ’t mot toch niet gekker worden. Gelukkig viel het uiteindelijk mee en kwamen de woorden over het boek er zonder te veel stotteren uit. Hierna viel de eerste last van m’n schouders, maar er lag nog wat op. Gaan mensen het boek ook kopen? Hebben ze het geld er voor over? Gelukkig, na alle overhandigingen, foto-momentjes, felicitaties en nog meer toespraakjes, beginnen langzaam de rijen zich te vormen voor de verkoopstandjes. Bijzonder blij was ik met de rij voor de stand waar mensen lid kunnen worden van de Supportersclub van 100. Het liefst had ik iedereen het boek gegeven én de hele avond eten en drinken op kosten van de club. Maar ja, we blijven een vereniging waar op elke cent gelet moet worden en we willen nog zo’n hoop. Nieuwe toeters, nieuw uniform, nieuwe truck, Amerika, enzovoort.

Zondagmiddag ben ik incognito, voor zover dat mogelijk is, naar boekhandel Vos & van der Leer gewandeld. Ik wilde gewoon even met mijn eigen zien of het boek in de schappen ligt. Had al gehoord dat er bij voorbaat al veel bestellingen waren geplaatst. En ja hoor, bij binnenkomst een mooi stapel tussen alle bestsellers. Ook nog een stapel op de toonbank en achter de toonbank een prachtige presentatie met oude instrumenten, posters en nog meer boeken. Heb nog even gewacht of iemand een boek zou kopen, maar na m’n derde rondje langs de kook- en kinderboeken ben ik toch maar weer naar huis gegaan. Dat komt wel goed, nu zit ik achter de computer de online bestellingen in de gaten te houden. 5 minuten nadat de webshop openging, kwam de eerste bestelling al binnen.

Het is toch een soort bevestiging die je zoekt. De club neemt met dit project een enorm financieel risico, 2000 boeken voorfinancieren is geen kattenpis. En dus: Hebben we het goed gedaan? Is dit een boek dat mensen willen hebben? Hebben we de promotie goed aangepakt? Gaan we er voldoende verkopen? Ik heb er na gisteren het volste vertrouwen in. Het mooiste is dat dit pas het begin is, we hebben nog een fantastisch jaar voor de boeg waarin we het boek aan de man kunnen brengen, inclusief Amerika waar ze gek zijn op historie, gelukkig staat er een Engelse samenvatting in. Maar wat dacht je van de reünie, alle optredens, de jubileumtaptoe, overal ligt dat fijne boek. De eerste verkoop-actie die we gaan houden is op de kerstmarkt in Dordrecht. We hebben een mooi chalet gehuurd op de grootste en drukst bezochte kerstmarkt van Nederland en hopen onder het genot van één, twee of drie glühweintjes onze club te promoten en veel boeken te verkopen. En zo niet, dan gaan we weer op zoek naar nieuwe acties.

Trouwens, nog een kleine onthulling. De titel van dat fraaie boek –“Eeuwig oranje”- is bedacht door Juballer (met de grote J) Sylvia Vos, helaas kon ze er niet bij zijn vanwege haar drukke bezigheden bij The Pride, maar haar gratis exemplaar ligt klaar.

Ik staar nu vrijwel continu naar dat collectors-item. Mooi gebaar van Frans van de drukkerij. NPN Drukkers heeft voor de redactie en bestuur een uniek exemplaar gedrukt met een linnen, oranje kaft met daarin gedrukt de letters “Eeuwig oranje”.

Het was een fijn project om aan te mogen werken, het was geweldig om zaterdagavond de eerste enthousiaste reacties in ontvangst te mogen nemen. We hadden een goed team. En nu? Nu weer verder. Er komt een DVD aan, een CD en ga zo maar door. Je wordt maar één keer honderd jaar, feesten tot je er bij neervalt. Daarna kunnen we weer honderd jaar bijkomen.

A.P.