Na de hele week gerepeteerd te hebben in groepjes en verschillende dagen full corps was het zaterdag dan eindelijk zover. Kerkrade. DCE Championships 2013. Nadat we er een heel goed optreden neergezet hadden tijdens het WMC was Jubal erop gebrand om de DCE titel weer naar Nederland te halen. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. The Company had namelijk een week voor Kerkrade de Engelse titel binnengesleept met ruim 85 punten. Dat is ruim 4 punten meer dan Jubal met de DCN kampioenschappen had behaald. De leden waren na aankomst rustig even het plein voor het stadion gaan bekijken waar de booster-verkoopwagen stond van Jubal en andere diverse verkooptentjes. Rond 12 uur was het tijd voor de leden om zich in uniform te hijsen en op het gemak naar de warming-up plaatsen te gaan.

Bij de brass werden eerst wat visual dingetjes aangepakt voordat er “ingeblazen” werd. De cymballs waren ook in het begin apart bezig. Mooi om zo’n line bezig te zien. Ontspannen, maar toch heel fanatiek. Er waren heel wat mensen aan het kijken bij de verschillende warming-ups. Wat was het heerlijk om de full percussion op een gegeven moment bezig te zien. Wat een talentvolle groep. Nadat de brass “Birds” had gespeeld werden er nog een paar muzikale dingetjes van de show gespeeld waarna het welbekende gesprekje volgde. Daarin werd vooral verteld dat ze “gewoon” hun ding moesten doen. Niet gek doen. De guard was er ook klaar voor. Na een heel goede warming up gingen ze richting de gate. Daar waren de percussion en de brass inmiddels ook naartoe gekomen. Je zag nog even iedereen elkaar een hug geven en elkaar succes wensen. De boodschap was duidelijk. Een zo goed mogelijke prelimsshow neerzetten om zo dicht mogelijk bij de Engelsen uit te komen.

14.15 uur. Showtime Prelims 2013. Er zaten al veel toeschouwers op de tribune. Toen Jubal het veld mocht betreden was het al een oorverdovend lawaai. De boodschap was zeker bij de leden aangekomen. We kunnen spreken over een spetterend energieke, maar vooral gedisciplineerde show. Dit is waar Jubal voor staat in 2013. Waanzinnig. Wat is het toch een mooi product. De staff heeft er iets van weten te maken wat perfect bij deze groep past. Het publiek stond zelf ’s middags al op de banken.

Na de show was er de ontlading. De foto’s spreken voor zich. De staff was laaiend enthousiast. De leden vielen elkaar in de armen. Het doel was bereikt. Een zo’n goed mogelijke prelimsshow neerzetten. Nu werd het wachten op de punten. Die werden op een gegeven moment omgeroepen. Jubal prelimsshow was goed voor 86.55 punten. Dat was dus in 2 weken tijd na de DCN kampioenschappen er 5,5 punten bij. Langzaam maar zeker werden de punten van Kidsgrove Scouts en The Company ook omgeroepen. Jubal’s prelims show betekende dat we ’s avonds als laatste mochten optreden. We hadden de prelims gewonnen. Iets wat Jubal nog nooit eerder was gelukt bij DCE. Kidsgrove Scouts had 83.15 (0,5 punt penalty) punten gescoord en The Company had 86,45 punten. Dit had niemand verwacht dat we zelfs The Company zouden passeren.

Na Jong Jubal gekeken te hebben konden de leden lekker chinees gaan eten bij de materiaaltruck. Dat werd goed ontvangen. Daarna was er even tijd om te relaxen en/of rond te lopen. Rond 19.30 uur was het tijd om weer richting de warming-uplocaties te gaan. Het was een heerlijk gevoel dat Jubal ’s avonds als laatste mocht aantreden. Hetzelfde ritueel volgde net als ’s middags met de warming-ups. Alleen nu waren er nog meer toeschouwers. Overal hoorde je applaus na elke keer een stukje muziek gedaan te hebben. Zelfs de percussion en de brass stonden op bepaalde momenten van elkaar te genieten. Bij de brass werd er nu afgesloten met Birds. WAUW met hoofdletters. Kippevel en hier en daar waren er al tranen. Wat was dat goed. De percussion kreeg ook een luid gejuich na hun laatste kunststukje. Jubal was er klaar voor. In alle gelederen werd heel kort stil gestaan bij de verloop van dit seizoen. Ook werd er door de staff in alle gelederen een keer verteld dat de leden echt goed zijn. Het mocht gewoon een keer gezegd worden. De leden kregen vooral mee dat ze niet moesten gaan hypen, en dat ze ook moesten genieten van het publiek en van hun finalsshow. Naast de gate aangekomen werd de hele groep bij elkaar geroepen. Nog een keer een verhaaltje van Frank. Nu moest het gebeuren. Koppie erbij en “gewoon” de beste show neerzetten wat mogelijk was. 21.41 uur. Showtime Finals 2013. Wat een ambiance was dat. Wat een geweldig publiek. Alle oranje ballonnen gingen de lucht in of er werd mee gezwaaid. Oranje lampjes, fluitjes, opblaashanden, vlaggen en nog meer oranje attributen. Je kon het zo gek niet verzinnen. Wat een lawaai. Ze gingen al uit hun dak voor er maar 1 noot gespeeld was. Wat er toen gebeurde is eigenlijk met geen pen te beschrijven. Wat een brok energie kwam er van dat veld af. Vanaf de openingshit tot aan het einde van de show. Niks hypen. Gewoon de beste show van het hele jaar. Zonder twijfel. De leden deden dus “gewoon” wat hun dit jaar allemaal geleerd was. Je zag zelfs dat de leden genoten tijdens hun finalsshow. Het publiek ging al staan tijdens de line up in de closer en bleef staan tot het einde van de show. Wat een ontlading bij het publiek. Zelfs buiten het Oranje vak.

Na de show gingen ze in de welbekende kring staan. Er werd niet veel gepraat. Er werd al heel snel "RELAX" geroepen. Toen kwamen de emoties bij de leden eruit. Huilende mensen van emotie. Mensen die elkaar in de armen vielen. Iedereen was het er over eens. Dit was misschien wel het beste wat Jubal ooit heeft laten zien. Je zag de eenheid van het corps wat er eigenlijk al heel het jaar was. Iedereen werd erbij betrokken. Van staff, bestuur, oud bestuursleden, materiaalploeg. Noem maar op. Wat was dit een mooi moment om te zien.

Veel tijd was er niet om na te genieten. Het was tijd voor de retreat. In zo’n stadion en met finals blijft het een geweldig gezicht om alle corps te zien. De punten van de corps van de negende tot en met de vierde plaats werden opgenoemd en de drum majors en guardcaptains bedankt. Daarna werden de captions uitgereikt. Jubal had High Percussion, High effect en High front ensemble. The Company had High Visual, High field music en High Music. Het werd alleen maar spannender. Daarna de scores: second place 88.40 pnt en first place 88.45 pnt. Gelijk gingen de ooh’s en de aah’s door de tribune en werd de spanning nog verder opgevoerd. De verlossende score kwam. On the second place with a score of 88.40 pnt........ The Company. De tribune ontplofte en niet alleen het oranje vak. Jubal had het geflikt. Ze hebben de Engelsen verslagen met 0,05 punten. On the first place with a score of 88.45 pnt......... JUBAL. Wat klinkt dat lekker door dat stadion. Wederom gejuich en geschreeuw. De kampioensvlag en de beker werden uitgedeeld Wat foto’s gemaakt en het werd tijd voor de Victoryshow.

De leden gingen zich klaar maken voor de show. De brass zette een arc op om Birds te spelen. Alle leden buiten de brass verzamelde zich in de arc. Ook de staff, bestuursleden enz enz. Iedereen ging uit zijn dak en er kwamen echt veel emoties los. Ook de emoties bij het publiek namen de vrije loop. De Victoryshow was vooral een show van genieten van de leden. De ontlading, geen druk, niks. Ze hadden geen shako’s meer op dus kon je dat nog beter zien. De mensen aan de voorlijn gingen ook uit hun dak, wat zeker oversloeg op de leden. Ook op de tribune was het weer genieten. Na de Victoryshow was het een feestje naast de bussen en de materiaaltruck. Rond 0.30 uur werd het tijd om naar Dordrecht te vertrekken. Bij het JMC aangekomen was het nog gezellig tot in de vroege uurtjes.

http://www.youtube.com/watch?v=lP2HIvxbtkI

Bekijk de foto's op Flickr:

http://www.flickr.com/photos/jubaldordrecht/sets/72157636039279253/