Dag 19 zondag 12 augustus
Na een rit van drieënhalf uur komen we ’s ochtends vroeg aan bij het vliegveld in Chicago. Hier zijn we ruim op tijd voor de Delta vlucht. En heel ruim op tijd voor de KLM vlucht, dat gaat nog even duren. Onder genot van vele koppen koffie komen we erachter dat de tijd ook nog eens een uur terug is gegaan. Pffffffff….oftewel nog een uurtje extra wachten. De koffiecorner wordt omgebouwd tot het volgende Jubal Mediakantoor. De vertrekhal is de volgende Jubal slaapplaats geworden. Jubal is in the building!! De balie van KLM gaat speciaal voor ons eerder open. Het is een drukte van belang. Extra koffers en dozen worden nog onder de leden verdeeld. En het geluid van het plakken van extra ducktape galmt door de vertrekhal. Na de paspoortcontrole en securitycheck komen we in een iets ruimere omgeving waar er nog wat verder geslapen wordt. Het boarden rond 15:15 uur gaat behoorlijk snel en we kunnen op tijd vertrekken.
Dag 20 maandag 13 augustus De vlucht is zeer prettig met een super soepele landing. Helaas blijken er bij de bagageband de nodige koffers niet meegekomen te zijn, maar dat komt wel goed. We knuffelen nog even en zeggen gedag. Tot gauw!!! Dat was het weer. De Amerika Tour 2018 is ten einde.
Improviseren en flexibiliteit. De twee woorden, die we deze tour regelmatig voorbij zouden zien komen. Daar begon ik mijn eerste blog mee. En wat dat betreft heeft deze tour volledig aan deze verwachtingen voldaan. Alle ingrediënten waren aanwezig. We hebben moeten improviseren met kapotte keukenapparatuur, klapband met de bus, te weinig instrumenten, veel slapen, te weinig slapen, te laat, te vroeg, net op tijd, ……. We losten het met z’n allen op Regen en zon. Ze waren onze vriend maar ook vijand. Korte broek of lange broek, t shirt of vest. We hebben gelachen en we hebben gehuild. Huilen van het lachen. Huilen door vermoeidheid en verdriet. Geëmotioneerd door herinneringen. Geëmotioneerd door mooie muziek. Een troostende schouder en een helpende hand. We waren er als supportstaff voor de leden. We hebben de leden zien ploeteren op het veld maar ook de grote glimlach op het gezicht gezien toen ze het veld in Lucas Oil Stadium betraden. Het was het weer meer dan waard. Leden van Jubal bedankt!! Bedankt dat ik een gedeelte van jullie wereld mocht zijn. Jubal bedankt!!
Jullie fotograaf en verslaggever en emotioneel wrak……
Henry van Maanen