"Dat wordt nooit wat met die Duitsers." Het is vrijwel altijd de eerste spontane reactie als ik begin over drum corps bij onze Oosterburen. Eerlijk is eerlijk, ik kreeg er tot nu toe ook geen warme gevoelens bij. Ik vond het meestal een beetje gerommel in de marge. Te kleine corpsjes met te hoog gegrepen programma's, vaak rampzalig om naar te kijken. Maar over één ding was ik altijd wel te spreken, het enthousiasme en het fanatisme, dat hebben ze daar allemaal!Maar goed, alleen daarmee maak je geen goede drum corps show. Al jaren proberen de Duitsers de inhaalslag met Nederland te maken, drum corps is daar immers wat later ontdekt. We wachten er al jaren op, maar nogmaals, ik had het gevoel dat ik kon wachten tot ik een ons woog (en dan kunnen we heeeeel lang wachten.)

Misschien is het jullie opgevallen dat ik in de verleden tijd schrijf, want er is toch wel wat veranderd in ieder geval mijn opvatting. Want zoals we dat uit de voetbal kennen, Duitsers hebben een lange adem en geven nooit op. Het levende bewijs daarvoor zijn de Wölper Löwen, ooit door mij denigrerend vertaald in wulpse leeuwtjes. Nu beginnen deze leeuwen toch wel volwassen te worden en aardig te grommen. Op de DCE finals in Den Haag verraste dit Duitse corps vriend en vijand met hun Moulin Rouge-show. Het werd beloond met een staande ovatie en de vierde plaats in het eindklassement. Op internet werd meer gesproken over de Duitse leeuwen dan over de top-2.

En terecht, want hier ontstaat een volwassen drum corps dat -als het vooral nog investeert in individuele kwaliteiten- zich misschien kan gaan meten met de nog hogere regionenen. Zullen we het dan eindelijk gaan meemaken dat de Duitsers gaan meetellen? Dat kan je van verschillende kanten bekijken. Het fanatisme is enorm, dat moet je ze meegeven. Vrienden van mij die in het verleden les hebben gegeven bij de Duitse corpsen komen iedere keer stomverbaasd terug van een repetitieweekend. Want die Duitser doen alles wat je zegt ("Ga op je hoofd staan!) en ze repeteren zich helemaal scheel. De mededeling om 's ochtends om zeven uur te beginnen (na een nacht feesten) wordt met vriendelijke knikjes ontvangen en inderdaad, ze staan er allemaal om zeven uur 's ochtends voor de warming-up. Moet je bij ons eens proberen! Ze gaan er helemaal voor, slapen in hun corps-jack, hebben constant drum corps muziek op staan en DCI is een heilig woord. Maar ook Jubal wordt altijd met groot onthaal ontvangen in Duitsland. En ze zijn als een kind zo blij na twaalf minuten show.

De opkomst van de Duitsers is voor een deel(tje) te danken aan de Nederlanders zelf, die zoals ik zojuist al schreef, massaal les geven bij onze Oosterburen. Vooral omdat ze het leuk vinden, maar ook omdat die Duitsers aardig met de eurootjes wapperen. Ook dit jaar worden diverse Duitse shows weer geschreven door ervaren drum corps-Nederlanders. Een goede zaak vind ik, straks zorgen die Nederlanders er nog voor dat de Duitsers beter worden. Kan je helemaal lachen. Maar zal dat op korte termijn allemaal gebeuren?

Ik denk het niet, want ze worden wel beter, maar hebben nog een lange weg te gaan. Vooral omdat al die kleine Duitse corpsen elkaar de tent uit vechten. Ze kunnen elkaar vaak niet luchten of zien. Pas als een paar van die kleintjes zouden gaan samenwerken, bestaat er een kans dat er eindelijk eens een corps ontstaat dat een bedreiging kan gaan vormen. Ach, we zullen wel zien. Maar achterover leunen en op halve krachten repeteren is er volgens mij ook de komende jaren weer niet bij. (Kan ik makkelijk zegggen, met wederom een colaatje langs de zijlijn.) Want ze komen!

a.p.