Ik heb het me de afgelopen week meerdere malen afgevraagd: hoe deden we dat in de jaren tachtig en begin jaren negentig eigenlijk? Wat? Nou, ik bedoel  “de verwerking van een overwinning”. We wonnen de DCH-finals… en dan? Ja, dan was er ’s nachts een feestje net als vorige week zaterdagnacht. Maar daarna? Nou niets, iedereen ging weer aan het werk of naar school en het was braaf wachten op een clubblad of een felicitatiekaart van een collega drumcorps. Je belde eens met een paar Jubal-maten, maar hoe de sfeer of stemming in de rest van Nederland (en tegenwoordig Europa) was, geen idee. Hoe anders is dat sinds de komst van Internet. Na onze overwinning in Rotterdam (het blijft lekker om te schrijven) hebben we honderden felicitaties in ons gastenboek ontvangen. Geweldig om te lezen. Er verschijnen overal verslagen en de foto’s zijn inmiddels ontelbaar geworden. En dat is lekker, op deze manier kan je alles verwerken en deze memorabele avond opnieuw, en opnieuw, en opnieuw beleven. Leve de digitale snelweg!

Echter het gevaar is dat zoiets als een gastenboek niet alleen wordt gebruikt door Jubal-fans die er vrolijk op los feliciteren. Wellicht hebben jullie er niets van gemerkt, maar de webmaster heeft de afgelopen week zo’n twintig bijdrages verwijderd… met groot plezier, vertelt hij erbij. Ik heb de eer gehad om er nog een aantal te lezen. Het zijn allemaal zogenoemde: “Gefeliciteerd, maar…..”-reacties. Ik heb geen zin om het feestje te bederven, maar het is toch aardig om er even een paar uit te lichten. Het is namelijk erg vermakelijk, en vermaak is er om gedeeld te worden. “Gefeliciteerd met jullie kampioenschap, maar jullie gedrag op het veld was kampioen-onwaardig”, is zo’n alleraardigste reactie. Deze persoon had verwacht dat Jubal én aanhang strak in het gelid was blijven staan, totdat de laatste persoon het stadion had verlaten. Mag ik deze persoon erop wijzen dat het de spannendste finals ooit waren? Wel eens gehoord van ontlading, emoties of kom jij uit ijskonijnen-land? Direct hierna een reactie: “Ik snap die uitbundigheid wel, want ze winnen niet zo vaak, hahahaha....” Tja, daar zit wat in. Alhoewel, in 2003 werden we ook Europees Kampioen, dat schijnt iedereen te zijn vergeten. “Maar toen was er geen concurrentie?”  Misschien niet, maar dat geldt net zo goed voor die afstervende DCH competitie ná het roemruchte jaar 1996.

Nog zo’n fraaie uit het gastenboek. En nogmaals, wat je nu leest is uniek, want al deze posts zijn verwijderd: “Jullie hebben niet gewonnen omdat jullie zo goed zijn, die andere was dit jaar gewoon wat minder.”   Prachtige theorie, maar zoals wel vaker met een theorie; die gaan de kast in en wat overblijft is de keiharde werkelijkheid. De volgende: “Gefeliciteerd, maar Jubal had net zo goed vierde kunnen worden.”  Inderdaad, dat heb je wel vaker met een wedstrijd en het is -gelukkig voor ons- niet gebeurd. Wat kunnen we hier verder mee? Niets. De mooiste bewaar ik voor het laatst: “Ik vond jullie de slechtste van allemaal.....” Heerlijk, maar de winnaar heeft altijd gelijk! Tot zover de reacties van Anoniempje, Een teleurgestelde Fan, Ik en Losers...

Het zijn allemaal zure reacties. En ik ben de eerste om het toe te geven: na de zoveelste Jubal-teleurstelling in het verleden, uitte ook ík me behoorlijk zuur. Maar wél altijd onder eigen naam en nooit op een gastenboek van een feestvierende vereniging. Dat vind ik ook het meest laffe wat er nu gebeurt. Onder valse, niet-traceerbare naam, wordt een insinuatie de wereld ingeslingerd met de hoop dat een nieuwe rel is geboren. En nog erger, met de hoop dat er een wig wordt gedreven tussen verschillende verenigingen. Het lekker tegen elkaar opzetten van drumcorps lijkt soms nationale sport nummer één te zijn geworden. Gelukkig worden dit soort bijdrages binnen vijf minuten van het gastenboek afgekeild, nogmaals, met groot plezier. Het is, ook voor mij, erg verleidelijk om met Anoniempje of Loser (gelukkig heeft ‘ie wel zelfkennis) in discussie te gaan, maar dat schiet natuurlijk helemaal niet op. Begrijp me niet verkeerd: ik ben de laatste om te beweren dat een scherpe, kritische noot niet zou mogen. Maar doe het wel met een onderbouwing, gebruik het juiste medium (een forum en geen gastenboek) en doe het vooral niet zo lomp als ik de afgelopen week ben tegengekomen. Ook ik heb nog wel de nodige puntjes, maar daarover later meer (de Sparta-locatie, kwaliteit versus kwantiteit, Oss versus Rotterdam etc).

Maar goed, waar hebben we het over: ik heb de hele week met een big smile op m’n gezicht gelopen. Niemand doet me wat, en als ik Juballers hiermee confronteer is de reactie steevast schouderophalend: “Wat kan ons het schelen, we hebben toch gewonnen?” Tja, dat is ook weer zo. Dus, deze op-het-veld-sigaren-rokende-champagne-zuipende-kampioen-onwaardige-net-zo-goed-vierde-kunnen-wordende vereniging lacht het laatst en doet de hartelijke groeten aan alle Anoniempjes van deze wereld. Volgend jaar is de kampioensshow speciaal voor jullie! a.p.