Zo, alle luiers aan de kant, tijd voor een nieuwe column. Alleerst natuurlijk ontzettend bedankt voor alle spontane, lieve felicitaties. Ik zal ze overbrengen aan m’n vrouw, die heeft immers het meeste werk gedaan hè... Ik kwam niet verder dan een nat washandje en wat bemoedigende woorden als: “je doet het harstikke goed schat!” Felicitaties, dat is misschien wel een mooi thema van deze column, ik zit toch nog op een roze wolk én er valt veel te feliciteren in ons wereldje. Leden-aantallen groeien, er worden nieuwe superseizoenen aangekondigd, Jubal wordt gehuldigd, iedereen wint op de individuals & ensembles, de open-dagen lopen storm, leeftijdsgrenzen gaan overboord,  kortom: drumcorps gaat met één brok positiviteit het naseizoen in.

Het lijkt wel of de fantastische DCE-finals in Rotterdam ons allen in een soort roes hebben gebracht. We hebben allemaal extra energie gekregen om vrolijk door te gaan met onze mooie hobby. Hoezo winterslaap? Toevallig reed ik vorige week langs het Sparta-stadion, tjonge wat hebben we daar een mooie avond beleefd. Vooral ín het stadion, want buiten het stadion blijft het een troebel buurtje. Ik kan me van die avond namelijk óók nog herinneren dat een paar onfrisse figuren bijna bezit hadden genomen van onze truck en dat de dames van de booster maar iets eerder zijn gestopt, omdat het er niet echt gezelliger op werd. Tot overmaat van ramp reden er ook nog twee agenten ter fiets rond. Niet om al die ongure types eens flink aan te pakken, maar om nagenietende muzikanten op de vingers te tikken, omdat ze een biertje dronken... en dat mag niet op de openbare weg. Zucht... Mijn felicitaties gaan daarom uit naar de politie Rotterdam die er fantastisch in zijn geslaagd de sfeer te verpesten en de raddraaiers te laten lopen. De politie is je beste vriend, maar niet ’s avonds laat rond het Sparta-stadion.

Ik krijg het amper over mijn lippen, maar felicitaties gaan ook uit naar de Engelsen. Ze waren lekker op dreef in Rotterdam, ik heb het met m’n eigen ogen gezien. De slapende dwergen uit het verleden, worden actieve reuzen. Volgens velen zou dit jaar dan ook het jaar worden van de eerste Engelse Europese kampioen. Gelukkig nog niet, maar het hangt wel in de lucht. Het mooiste zou zijn als die Engelsen eens wat zouden groeien, want daar zit bij mij nog het grote verschil tussen leuk en gaaf.  Maar hé, weer felicitaties: Steeds meer Engelse corps besluiten geen leeftijdsgrens meer te hanteren. Tja, ze zijn altijd wat conservatief en terughoudend op dat eiland, maar eindelijk zijn ze er achtergekomen dat een leeftijdsgrens niet bevorderend werkt voor de grootte van je corps. En jahoor, de groei zit er direct in, Kidsgrove Scouts weet nu al niet meer waar ze de instumenten vandaan moet halen. Mooi zo, nou nog geld.

De sportieve felicitaties gaan naar Hilversum. Vierde worden en dan met opgeheven hoofd het strijdtoneel verlaten. Dat had ik van Jubal weleens willen zien. Die waren bij een vierde plaats weer met z’n allen in de hoogste boom geklommen (ik voorop waarschijnlijk). Geen gastenboek of forum was nog veilig geweest en ze hadden er alles aan gedaan om de hele boel weer te laten barsten. In Hilversum gaat dat wel anders. Geen onvertogen woord van hun kant, nee gewoon je verlies nemen en terugkijken op een superdag. Teleurgesteld? Welnee, trots! Ik vind het knap, een uiterst sportief gedrag, chapeau! Blij om te lezen dat ze zichzelf ook heeeel sportief vinden. Dat mag, het was ook geen makkelijk seizoen met al die veranderingen in de ledengroep. En dan ook nog zo jong en onervaren. “Als je nooit verliest, heeft winnen ook geen betekenis”, staat te lezen op hun site. Mooie woorden...

Helaas niet alleen felicitaties, het prachtige drumcorps Southwest Union uit Goes is helaas alweer een vroege dood gestorven. Niet om mijn gelijk te halen, maar toen ik vorig jaar schreef: eerst zien dan geloven, kreeg ik de Zeeuwse wind van voren. Ach, ze stonden er in ieder geval op finals, dat is het belangrijkste. Gelukkig gaat jeugdkorps Confetti wél door en dat loopt lekker. Kortom: confetti en slingers, tóch gefeliciteerd.

Nog felicitaties vergeten? Och, natuurlijk, het beste paard van stal. Jubal zélf natuurlijk,  de leden zijn sinds die memorabele finals-dag ondergedompeld in een bad van bier en champagne en rollen van de ene afterparty naar de andere. Zaterdag nog, een feestje bij de burgervader, goeie vent is dat. Regelt gewoon om half tien ’s ochtend tien dienbladen met oranjebitter. Ik zeg, Bandell for president! In november nog het grote slotfeest en dan gaan alle festiviteiten op slot en in de kast. Er is geen tijd meer om dik, vet en lui te worden. De concurrentie ligt op de loer, is zuur, ruikt wraak en wil maar één ding: Jubal van z’n troon stoten. Want ze gunnen het ons wel, maar niet te vaak. U zeit gewaarschuwd!

a.p.