Het ‘Europese gevoel’ viert weer hoogtij nu DCE ons sinds een week trakteert op een actuele Europese scorelijst van alle drumcorps-wedstrijden die in Europa gehouden worden. Het gaat om wedstrijden die DCE-certified zijn, dus qua score goed met elkaar te vergelijken zijn. Vroeger werden scores van wedstrijden in Engeland, Duitsland, Italië en Nederland ook nog weleens stiekem met elkaar vergeleken, maar dat was appels met peren vergelijken. Die tijden zijn voorbij; DCE-juryleden reizen als een gek heel Europa door en dus kunnen we nu appels met appels vergelijken, althans dat is het idee achter de scorelijst. Want eigenlijk slaat die lijst natuurlijk helemaal nergens op.
Het ideetje is afgekeken uit –hoe kan het ook anders- Amerika. Daar strijden –as we speak- tientallen drumcorps dag in dag uit om de prestigieuze DCI-titel. Er zijn meerdere malen per week shows, korpsen komen elkaar zeer regelmatig tegen en dus is het leuk om het teen en tander met elkander te vergelijken. Korpsen stijgen wat, soms dalen ze weer wat, dan staat die boven aan dan de ander. Leuk, leuk, leuk, alsof we de rondetijden van het schaatsen op een kladblokje nauwkeurig bijhouden.
Hoe anders is het hier. Als je het aantal wedstrijden bekijkt op de scorelijst ziet dat er nog best indrukwekkend uit, maar wie het lijstje goed bestudeert, ziet dat er van een “Europese competitie” in de praktijk weinig terecht komt. Kijk, het klinkt best leuk dat Jubal de scores kan vergelijken met de Inbhear Mor Marchers (nooit van gehoord) of de Mullinger town Band (nooit van gehoord), maar we gaan ze dit jaar niet één keer op het competitieveld tegen komen. In de top van de scorelijst ziet het er allemaal heeeeel spannend uit, maar van een echte competitie tussen de Europese top is helemaal geen sprake, op één dag na dan: de DCE finals, 25 september in Kerkrade. Dan begint de tombola pas echt. Want zolang er op de finalsdag tussen de middag- en avondshows soms vele volle punten verschil zitten, is het vergelijken van honderdste puntjes gedurende het seizoen absolute flauwekul. Spannnnnnnend wordt het toch wel.
De opbouw van het seizoen is in elk land anders, wat een goed vergelijk extra lastig maakt. Als de Engelse competitie goed op gang komt, liggen ze in Nederland alweer met een lekker glaasje sangria bij te komen. Duitsland ligt al jaren op z’n gat. Italië staat nu ook op lijst, maar van een ‘competitie-opbouw’ is daar natuurlijk helemaal geen sprake. Daar wordt éénmaal per jaar een mooie taptoe gehouden en die werd dit jaar toevallig voor het eerst bejureerd. (Maar goed, al het begin is moeilijk, wie weet is dit het begin van een bloeiende Mediterane competitie.) Over Ierland kan ik weinig melden, te regenachtig en dus voor mij te ver weg. Heb begrepen dat de korpsen daar alles waar maar geluid –van accordeons tot fluiten- uitkomt het veld opslepen, maar ik ben de laatste om dat af te keuren, gezien mijn pleidooi voor het vrijlaten van alle pit-regels. Elk land heeft z’n eigen seizoen, hoe kan je dat in hemelsnaam vergelijken? Niets en niemand gaat in Europa gelijk op.
Kortom, er moet nog heel wat gebeuren wanneer deze Europese scorelijst echt recht van spreken heeft. Dat ligt natuurlijk vooral aan de drumcorps zelf. Die moeten bij elkaar over de vloer komen en aan meer contests gaan mee doen. Maar ja, geld is natuurlijk de big issue. Effe een contestje in Engeland doen op een winderig veld voor 200 suffe en iets te dikke Engelse moeders die alleen maar voor hun eigen junior-corpsjes klappen, kost een club als Jubal gewoon duizenden euro’s. En dat geldt natuurlijk voor alle clubs. Pas als er goede combinaties gemaakt kunnen worden met commerciële optredens en er vergoedingen uitbetaald kunnen gaan worden, begint het interessant te worden. Tourgeld vragen aan de leden is een mogelijkheid, maar ook dat houdt na één weekend of weekje buitenland wel op. Gezien de tanende belangstelling voor muziekverenigingen en de algehele economische malaise ben ik redelijk pessimistisch over deze droom. Slagroom op het toetje zou natuurlijk een DCE-finals zijn op niet Nederlandse-bodem. Maar DCE zou gek zijn, gezien de enorme supporterstromen waar ze nu steevast op kunnen rekenen in Kerkrade. Als de finals worden verplaatst naar Engeland, blijft daar natuurlijk helemaal niets van over en de Engelse supporters gaan dat gat niet opvullen.
Tuurlijk, er is aan de hand van de scorelijst wel een trend te zien, de top-5 tekent zich alweer aardig af, dan een hele tijd niets en dan een spannnnnende middenklasse. Maar dat weten we eigenlijk ook al jaren. Conclusie? De met veel bombarie gepresenteerde Europese DCE-scorelijst is een nutteloos, maar aardig tijdverdrijf gedurende de rustige zomerperiode, maar daar blijft het verder ook bij. De serieuze nieuwsberichten die aan de hand van de scorelijst worden geschreven en voor de duizendste keer melden dat het spannnnend gaat worden, neem ik onder een heerlijke verkoelende palmboom gewoon voor lief. Adios!
a.p.